Lees de flaptekst niet

Jonathan Yeager, een huurling in Irak, krijgt het aanbod om deel te nemen aan een geheime missie in Afrika. Deze opdracht gaat hem veel geld opleveren en dat heeft hij nodig. Zijn zoontje heeft namelijk longsclerose en heeft nog maar een maand te leven. Hij ligt in een ziekenhuis in Lissabon waar een specialist in deze ziekte alles op alles zet om hem te redden. De missie in Afrika is op poten gezet door de top van de Amerikaanse inlichtingendiensten. ‘Operation Guardian’ moet voorkomen dat een virus, vergelijkbaar met ebola, zich verder uitbreidt. Dat wil zeggen, de primitieve stam waar het virus voor het eerst is ontstaan, moet volledig uitgeroeid worden.
Tegelijkertijd ontdekt de Japanse student Kento na de begrafenis van zijn vader, dat hij hem raadselachtige aanwijzingen heeft achtergelaten, en een speciale opdracht. Kento heeft een maand de tijd om een medicijn tegen longsclerose te ontdekken. Om deze opdracht nog onmogelijker te maken dan ie al is, wordt er op Kento jacht gemaakt door mensen die beschikken over de beste middelen.

Als je denkt dat je met deze gegevens weet hoe het allemaal gaat aflopen, dan heeft Kazuaki Takano nog een paar grote verrassingen voor je in petto. Tenminste, als je niet eerst de flaptekst van het boek gelezen hebt. In Executie  werkt Takano langzaam toe naar de onthulling waar het in het boek echt om draait. Vanaf dat moment, na ruim 180 pagina’s, kan het verhaal echt beginnen en is het niet meer mogelijk om het boek neer te leggen. De uitgeverij heeft echter gemeend om die onthulling gelijk in de flaptekst te moeten zetten, zodat er geen sprake meer is van een verrassing.

Executie  bevat een gebalanceerde mix van elementen die een goede thriller vormen. De actie is goed vertegenwoordigd met gruwelijke gevechten in Afrika, waarbij in misselijkmakende details wordt ingegaan op hoe jongetjes tot kindsoldaten worden gevormd. De smerige politieke spelletjes op hoog niveau zijn aanwezig en voor de liefhebber zijn er ook nog de diepgaande scheikundige verhandelingen die moeten leiden tot een nieuw medicijn. Takano verpakt het in een verhaal waarbij hij regelmatig de vraag stelt hoever wij als mensheid zijn gekomen. Gregory S. Burns, ex-alcoholist en president van Amerika (hoe duidelijk wil je het hebben?), is voor Takano een aanleiding om de inval in Irak aan te kaarten. Maar ook zijn eigen land spaart hij niet. De verschrikkelijke dingen die Japan heeft uitgehaald, komen eveneens aan bod.

Of er nog hoop is voor de mensheid laat Takano aan de lezer over. Het aangeboden alternatief zou tot nadenken moeten stemmen.