Rear Window meets Gone Girl

Elke werkdag reist Rachel Watson met de trein naar Londen. En elke werkdag moet de trein afremmen bij een oud spoorgedeelte, zodat ze de gelegenheid heeft om de mensen te bestuderen die aan het spoor wonen. Ze fantaseert wat voor ideaal leven die mensen hebben, alvorens de trein meer vaart maakt om de reis naar Londen voort te zetten. Dat is de onschuldige inleiding van Het meisje in de trein, het debuut van Paula Hawkins.

Rachel is een van de vertellers van het verhaal. De lezer merkt al snel dat Rachel, om het zo maar te noemen, niet helemaal fris is. Ze is een alcoholiste en betrekt tijdelijk een kamer bij haar vriendin Cathy, die haar uit medelijden heeft toegelaten in haar huis. Rachel woonde ook ooit aan het spoor en kijkt nu dagelijks toe hoe haar ex een gelukkig gezin vormt met zijn vrouw en dochtertje. Op een dag slaat het noodlot toe. Een bewoonster verdwijnt en Rachel heeft alle reden om te vermoeden dat ze er zelf iets mee te maken heeft. Hoe kan ze achterhalen wat er die bewuste avond is gebeurd, als de alcohol een gat in haar geheugen heeft geslagen?

Hawkins vertelt het verhaal door de ogen van diverse personages, waarbij het perspectief van Rachel het meest interessant is. Rachel is een onbetrouwbare verteller, die zowel sympathie als antipathie oproept. Ze maakt het door haar alcoholisme en de leugens die ze vertelt de lezer net zo moeilijk als zichzelf om te reconstrueren wat er die ene avond is gebeurd. Als lezer kun je je alleen maar aan de hand laten nemen door Rachel en lijdzaam toekijken hoe zij zich in de problemen stort.

Een thrillerdebuut dat direct op nummer 1 in de bestsellerlijsten van Engeland en de Verenigde Staten staat is opmerkelijk en in het geval van Hawkins volkomen terecht. Het meisje in de trein kent een kleine kring van personages die hun avonturen beleven in een relatief kleine setting. Het is een knappe prestatie hoe Hawkins met zo weinig middelen zo’n goed doordachte plot weet neer te zetten, waarbij de lezer lang in het ongewisse blijft over wat er eigenlijk gebeurd is. 

De vergelijkingen op internet liegen er ook niet om: Rear Window van Alfred Hitchcock meets Gone Girl van Gillian Flynn. De filmrechten zijn inmiddels verkocht. Die film en een nieuw boek van Paula Hawkins: twee dingen om naar uit te kijken.