Ontroerend boek

Het begint met een proloog over Arend die in 1971 een fout maakt waar hij later spijt van krijgt. Daarna lees je het verhaal van Sjoerd en dan weer van Arend, waarbij ze elkaar af en toe in een hoofdstuk kruisen omdat ze met elkaar te maken krijgen. Zonder dat ze het van elkaar weten blijken ze uiteindelijk meer verbonden te zijn met elkaar dan ze dachten.
Het is een heel ontroerend boek dat je niet in de koude kleren gaat zitten. Bij bepaalde hoofdstukken hield ik het niet droog, moest ik eerst de tranen wegvegen voor ik verder kon lezen. Bepaalde hoofdstukken raakten me ook om persoonlijke redenen. Het boek is dan ook lastig weg te leggen omdat je steeds wilt weten hoe het verder gaat. Hoe de mensen reageren op de flashmob, of het goed gaat komen met Arlette, of Arlette Arend zijn fout uit het verleden vergeeft. De hoofdkarakters zijn goed uitgediept, aan het eind voelt het of ze goede vrienden van je zijn waar je geen afscheid van wilt nemen. Je krijgt respect voor zowel Arend als voor Sjoerd.
Het leuke is dat het verhaal in het heden, vorig jaar om precies te zijn, is geschreven waardoor je over allerlei hedendaagse dingen en gebruiken te lezen krijgt zoals over een drone, flashmob, Pokemonjagers, Skype en dat tegenover een verhaal van een man op leeftijd die moeite heeft met de smartphone, maar met krijt en papier heel goed overweg kan.

Minpuntje is de achterflap. Als de kleur groen donkerder was geweest, dan was de witte tekst misschien beter te lezen, maar beter nog was het geweest als de tekst zwart was. De cover daarentegen is wel weer heel erg mooi. Het is leuk dat alles wat op de cover staat ook in het verhaal terug te vinden is.