Origineel, bloederig, spannend en ontroerend meesterwerk

“Pandora was het meisje met alle gaven. Ze was dus slim, en moedig, en mooi, en grappig, en alles wat je je maar kunt wensen. Ze had slechts één tekortkoming, en die was dat ze heel erg, en dan bedoel ik ook heel erg, nieuwsgierig was.”

Groot-Brittannië is ten prooi gevallen aan een levensbedreigende schimmel. Ontstaan in het dierenrijk en uiteindelijk overgesprongen op mensen verspreidt het zich via bloed en speeksel. Het schakelt grote delen van de hersenen uit; alleen die functies blijven intact die gericht zijn op de verspreiding en overleving van de infectie. Deze ziekte woedt al twintig jaar voort en het land is nog slechts bevolkt door Hongers, Jonkers en kleine koloniën van niet-geïnfecteerde mensen. Zo’n kolonie bevindt zich ook op een geheime militaire basis waar geïnfecteerde kinderen worden vastgehouden en onderzocht. Wanneer de basis wordt aangevallen weet een klein groepje de slachting te ontlopen en gaat op weg naar Londen, waar eenieder van hen iets anders hoopt te vinden.

Mike Carey schrijft al sinds de jaren 90 graphic novels. En dit voel je terug op elke bladzijde van Het meisje met alle gaven. De beschrijvingen, de actie en de interacties tussen de hoofdpersonen spelen zich tijdens het lezen direct af als een film in je hoofd. Het boek zou naast een fantastische thriller ook een spectaculaire graphic novel kunnen zijn. De lezer wordt direct midden in een verhaal gegooid dat in eerste instantie alleen maar vragen oproept. Wie is Melanie en waarom krijgt ze les in Griekse mythologie terwijl ze vastgebonden zit in een rolstoel? Wat is er in hemelsnaam aan de hand? Wanneer dit eenmaal redelijk duidelijk is geworden dendert het boek in een angstaanjagende sneltreinvaart naar een einde dat van tevoren niet te voorspellen was geweest.

Door de wisselingen in perspectief tussen de hoofdpersonen ontstaat er uiteindelijk een volledig beeld van de gebeurtenissen die hebben geleid tot de Apocalyps. De wetenschap die Carey opvoert als basis voor de schimmelinfectie en de gevolgen daarvan is zo geloofwaardig, zo eng en zo perfect uitgewerkt dat het de lezer ervan kan overtuigen dat deze situatie niet langer toebehoort aan de fantasie. In een wereld waar milieuvervuiling, uitputting van natuurlijke hulpbronnen en klimaatveranderingen belangrijke onderwerpen zijn geworden is het scenario dat wordt beschreven bijna griezelig realistisch geworden. Het meisje met alle gaven is niet zomaar de zoveelste variatie op het zombie-thema; het vindt het genre opnieuw uit.

Toch is dit niet de enige reden waarom dit zo’n geweldig boek is, het vormt slechts de achtergrond voor de personages door wie het hele verhaal gedragen wordt. In eerste instantie lijken sergeant Parks, dokter Caldwell, juf Justineau en zelfs Melanie een stereotype rol in het verhaal te vervullen. In de loop van hun wanhopige poging Londen te bereiken stijgen ze echter stuk voor stuk boven zichzelf uit. Deze mensen worden gedwongen samen te werken en elkaar te vertrouwen ondanks hun verschillende karakters, angsten en motieven. Met name Melanie moet de confrontatie aangaan met wat ze is en vechten voor wie ze wil zijn in een haar onbekende, voor de mensheid verloren wereld. Alle volwassenen dragen op eigen wijze bij aan hun gezamenlijke overlevingspoging, maar uiteindelijk is het aan een uniek, tienjarig meisje om haar gaven in te zetten om de wereld opnieuw vorm te geven.

Het meisje met alle gaven is origineel, bloederig, superspannend en ontroerend. De schrijfstijl is zo goed, geen woord te veel en elke zin klopt. Het zal een hele klus worden voor Mike Carey om zichzelf te overtreffen, laten we hopen dat hij het in ieder geval probeert. Iemand die zo kan schrijven verdient zijn eigen plek in het thrillerlandschap.