Een zenuwslopende psychologische thriller

Marelle Boersma schrijft haar boeken altijd rond een thema, waarbij ze waargebeurde verhalen in een fictieve setting plaatst. Op haar website heeft ze in een blog de totstandkoming van Ik volg je  beschreven. Zelf noemt Boersma het een interactieve thriller, ze heeft haar lezers mee laten denken en beslissen over diverse onderdelen van het verhaal.

Pien is een alleenstaande moeder die terugkeert naar haar geboortedorp Eslanderveen op de Veluwe. Jaren geleden is ze het dorp ontvlucht om te gaan studeren, maar nu is ze toe aan een rustiger leven samen met haar vijfjarige dochtertje Eva. Pien is als verpleegkundige verbonden aan het zorgcentrum in Eslanderveen, waar ook Theo werkt als apotheker. Pien ervaart Theo als een fijne collega, die altijd opgewekt en vriendelijk is. Dit beeld verandert drastisch wanneer Theo haar niet wil laten gaan na een etentje bij hem thuis. Hij is ervan overtuigd dat Pien en hij bij elkaar horen en dat Pien dit vanzelfsprekend ook zo voelt. Pien is erg geschrokken van het voorval en laat Theo in duidelijke bewoordingen weten niets voor hem te voelen. Ze denkt de zaak hiermee afgedaan te hebben en laat het verder rusten. Theo raakt echter geobsedeerd door Pien en gaat zich steeds meer aan haar opdringen. Langzaam maar zeker verandert Piens rustige leventje in een nachtmerrie. Er sterven mensen in het dorp, patiënten van Pien. Ook haar moeder en haar dochter worden ingepalmd door de charmante kant die Theo van zichzelf laat zien. Wanneer Pien uiteindelijk haar mond opendoet is er niemand die haar wil geloven.

Het thema dat Boersma voor haar achtste thriller heeft gekozen is stalking. Dit is een strafbaar feit dat veel mensen toch vooral associëren met beroemdheden en obsessieve fans. Toch wordt er in Nederland, waar stalking sinds 2000 is opgenomen in het Wetboek van Strafrecht, jaarlijks tussen de 3000 en 3500 keer aangifte gedaan bij de politie. Stalking met bedreiging komt nog veel vaker voor en dit is ook het geval bij Pien. Haar wereld wordt steeds kleiner, totdat alles alleen nog maar draait om Theo en wat zijn volgende stap zal zijn. Pien wordt geterroriseerd en dit proces wordt door Boersma minutieus en geloofwaardig uitgewerkt. De invloed van het kleine, streng gereformeerde dorp op dit proces is ook goed voelbaar. Theo is een gerespecteerde apotheker en behoort tot de vaste kern van inwoners. Pien is import, nooit echt geaccepteerd, hooguit getolereerd en wanneer alles uiteindelijk escaleert staat ze er alleen voor.

Ik volg je  is vlot en met veel vaart geschreven. Enerzijds wordt Pien gevolgd, geschreven in de ik-vorm, en daarnaast wordt het verhaal van haar jeugdvriend René verteld, in de derde persoon. Dit verschil in vertelperspectief laat duidelijk zien hoe anders de gebeurtenissen eruitzien voor de mensen om Pien heen. Wanneer de spanning begint op te lopen is er voor de lezer geen ontkomen meer aan, de trein dendert door en het is te laat om er nog af te springen. De spanningsboog blijft naar het einde toe strak gespannen en als lezer krijg je het er meer en meer benauwd van. Wanneer de twee verhaallijnen elkaar uiteindelijk raken, botst dit echter met de geloofwaardigheid en eindigt het boek enigszins teleurstellend. Het zal je maar overkomen dat een stalker zijn pijlen op jou heeft gericht, maar dat je tegelijkertijd te maken krijgt met nog een wolf verkleed in schaapskleren is te veel van het goede. Behalve dit moeten er ook nog een aantal toevalligheden opgevoerd worden om de weg vrij te maken naar de climax.

Naast Pien wordt alleen haar jeugdvriend René verder uitgewerkt, alle andere personages drijven wat onder het oppervlak. Over Theo komen we door middel van de gedachten van René slechts te weten dat hij als kind een pestkop was. Dit is echter voor zijn geloofwaardigheid niet echt een probleem, Theo staat immers voor het fenomeen stalker en hoeft derhalve niet echt een eigen gezicht te hebben.

Ondanks het feit dat de geloofwaardigheid af en toe discutabel is, is Ik volg je  een zenuwslopende psychologische thriller die zo'’n gevoel van beklemming oproept dat je het als lezer in je buik kunt voelen. Met dit boek is Marelle Boersma weer geslaagd in haar opzet; na het lezen van Ik volg je  zal geen mens meer te gemakkelijk denken over het fenomeen stalking.