Geen uitschieter

Peter James was filmproducer toen hij zijn eerste roman schreef in 1981. Lange tijd heeft hij het schrijven gecombineerd met het produceren van films, totdat hij in 2005 besloot zich volledig te richten op zijn schrijverscarrière. In dat jaar schreef hij de eerste thriller met politie-inspecteur Roy Grace in de hoofdrol. Schijndood  is alweer het achtste deel in deze reeks en inmiddels is Peter James uitgegroeid tot een van Engelands best verkopende misdaadauteurs. En net als zijn seriepersonage Roy Grace woont en werkt hij in Brighton.

In Schijndood  wordt er een romp gevonden op een kippenboerderij. Het enige aanknopingspunt is een stukje opvallende stof dat naast het stoffelijk overschot ligt. Roy Grace geeft zijn beschermeling Glenn Branson de leiding over het onderzoek in de hoop dat deze zich met deze zaak kan profileren naar zijn meerderen en het hem kan afleiden van zijn naderende echtscheiding. Tegelijkertijd wordt Grace belast met de veiligheid van de Amerikaanse popster Gaia Lafayette die naar Brighton komt om de vrouwelijke hoofdrol te spelen in een belangrijke filmproductie. Daarnaast heeft Grace in zijn privéleven ook het nodige op stapel staan. Hij is min of meer permanent ingetrokken bij zijn vriendin Cleo die op het punt staat te bevallen van hun eerste kind. Om met haar te kunnen trouwen besluit hij om, na meer dan 10 jaar, de procedure te starten om zijn verdwenen ex-vrouw Sandy officieel dood te laten verklaren.

Het verhaal in Schijndood  is redelijk complex met diverse verhaallijnen, waarbij in de eerste hoofdstukken in een hoog tempo de verschillende karakters worden geïntroduceerd. Door de korte hoofdstukken − soms zelfs niet langer dan een halve bladzijde − en het wisselende vertelperspectief is het in het begin lastig al deze personages uit elkaar te houden. En dan vooral de vraag wie van al deze personen nu echt belangrijk zijn voor het verhaal.

Zoals in alle Roy Grace thrillers is er veel aandacht voor details. Peter James heeft veel tijd doorgebracht met de politiemacht in Brighton en dat is duidelijk terug te vinden in zijn werk. De stappen die logischerwijs worden gezet in een politieonderzoek worden nauwgezet beschreven en met name de dagelijkse ochtend- en avondbriefing wordt niet één keer overgeslagen. Ook zijn ervaring met filmproducties komt goed van pas, nauwkeurig beschrijft James hoe de beveiliging van de chaos op een filmset georganiseerd wordt. Tegelijkertijd creëert hij een aantal personages die perfect voldoen aan het clichébeeld dat de meeste mensen hebben van Amerikaanse filmproducers en acteurs. Dit is eerder hilarisch om te lezen dan irritant. Ook de andere spelers in het boek blijven enigszins vlak, wat overigens niet bijzonder storend is. James weet met enkele pennenstreken een beeld neer te zetten dat niet erg diepgaand is, maar een personage net voldoende inhoud geeft om geloofwaardig te zijn, enkele uitzonderingen daargelaten.

Storend zijn wel enkele fouten in dit boek. Roy Grace en zijn team staan voor de lastige taak om de identiteit vast te stellen van het slachtoffer aan wie de gevonden romp op de kippenboerderij toebehoort. “Er bestaat geen grotere cold case dan een zaak waarin het slachtoffer ongeïdentificeerd is.” Deze identiteit kan uiteindelijk pas definitief vastgesteld worden nadat tweederdedeel van het boek is gelezen. Door de forensisch archeoloog wordt de vermoedelijke lengte van het slachtoffer afgemeten aan de lengte van het dij- en scheenbeen. Dat is toch vrij ingewikkeld bij een slachtoffer zonder hoofd, armen en benen. En DNA-onderzoek behoort tot het terrein van de biologie, niet die van de natuurkunde. Deze fouten zijn storend en zeker niet te wijten aan onervarenheid van de auteur. Wellicht heeft James iets teveel op de automatische piloot geschreven. En dat is jammer, want zulke fouten horen beslist niet thuis in het werk van een auteur als Peter James.

Ondanks deze fouten is Schijndood  een prettig leesbare thriller met verschillende verhaallijnen die ogenschijnlijk niks met elkaar te maken hebben en die uiteindelijk toch keurig samengevlochten worden. Er is sprake van een zorgvuldige opgebouwde plot waarbij het venijn in de staart zit. Schijndood  zorgt voor een paar goede uren leesplezier, maar is zeker geen uitschieter in zijn soort.