De 'Tearling' is geworpen

De kroon van de Tearling is een debuut dat het in zich heeft om een bestseller te worden, zeker nu bekend is geworden dat Emma Watson (Hermione in de Harry Potter-films) de hoofdrol gaat spelen in de verfilming.  

Kelsea groeit op in een klein huisje diep in het woud, ver van de bewoonde wereld. Haar enige gezelschap zijn haar pleegouders Barty en Carlin, en de grote collectie boeken uit de bibliotheek van Carlin. Kelsea mag als beloning elke dag een boek lezen zodra ze haar huiswerk of karweitjes van die dag gedaan heeft. Zo leert ze veel over de geschiedenis van voor de grote Oversteek, maar het liefst leest ze de verzonnen verhalen. Over haar eigen geschiedenis weet ze bar weinig, alleen dat ze de kroonprinses is, dat het gevaarlijk is als iemand zou weten dat ze leeft en dat ze op haar negentiende de troon zal moeten gaan opeisen. Barty en Carlin hebben beiden een gelofte afgelegd om haar zo min mogelijk te vertellen over haar moeder, haar oom die nu als regent op de troon zit, of over de veste, haar toekomstige woonplek.
Op haar negentiende verjaardag wordt ze opgehaald door de koninginnengarde van de Tearling. Er zijn twee kenmerken waaruit af te leiden is dat zij de toekomstige koningin is: een litteken in de vorm van een lemmet dat van haar pols tot aan haar elleboog loopt, en een zilveren kettinkje met een hanger van blauw saffier dat ze sinds haar geboorte om haar hals heeft hangen. De blauwe saffier, het Juweel van de Erfgenaam, zal nog een hele belangrijke, magische, rol gaan spelen in het verhaal.
Vanaf het moment dat ze onderweg is wordt ze achtervolgd en belaagd, ze overleeft ternauwernood een aanslag maar weet de stad te bereiken met haar nieuwe beschermers. Nog voor ze de kroon heeft aanvaard verricht ze een daad waarmee ze de gunst van het volk wint maar alle machthebbers tegen zich in het harnas jaagt. Eenmaal in de veste groeit ze langzaam in haar rol als koningin. Ze komt erachter dat boeken schaars zijn in de nieuwe wereld en beveelt haar mannen terug te reizen naar het huisje om te kijken of de bibliotheek nog intact is en alles mee te nemen naar de veste: "Lang voor de Oversteek waren papieren boeken al een zeldzaamheid geweest, want de overgang naar elektronische boeken had de doodsteek betekend voor de traditionele boekenuitgevers, en in de laatste twee decennia voor de Oversteek waren veel gedrukte boeken helemaal vernietigd."  

Kelsea is een sympathieke en stoere jonge heldin. Iedere boekenliefhebber zal zich onmiddellijk met haar identificeren om haar liefde voor boeken en haar poging om de bibliotheek van Carlin veilig te stellen. Ze is onzeker, onder andere over haar uiterlijk (te gewoontjes), weet allemaal niet hoe het moet, maar ze is ook nieuwsgierig en realistisch en heeft een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Ze bluft zich half een weg door haar leven als beginnende koningin en dat loopt wonderwel negen van de tien keer goed af.  

De wereld waarin Kelsea leeft doet middeleeuws aan maar is een paar duizend jaar geleden ontstaan na het instorten van de beschaving. Met schepen hebben William Tear en zijn utopisten een nieuw continent gevonden om een leven op te bouwen. Helaas heeft de geschiedenis zich herhaald en wordt Kelsea geconfronteerd met een maatschappij waarin een paar mensen aan de macht zijn en het volk uitgebuit wordt.  

Erika Johansen heeft een vlotte schrijfstijl. Haar taalgebruik is modern en doet nergens gekunsteld aan. Soms lijkt het alsof er ongeloofwaardigheden in het verhaal zitten omdat de mix tussen middeleeuws en dystopisch niet samen lijkt te gaan, maar na enig nadenken is het heel goed denkbaar dat er feiten uit het verleden zijn doorgesijpeld naar het heden. Bovendien zijn alle boeken die Kelsea leest voor-Oversteeks en dus doorspekt met informatie uit ons eigen tijdperk. Een leuk detail is de vermelding van J.K. Rowlings Harry Potter-boeken: “Zonder enige hulp hadden ze de zeven boeken van Rowling gevonden, maar er werd niet om geruzied.”  

Erika Johansen schrijft in haar dankwoord: "En niet te vergeten: bedankt, lezers. Ik hoop dat jullie je hebben vermaakt." Dat hebben we zeker. 

Op Hebban is een interview gepubliceerd met de schrijfster van het boek, Erika Johansen.