Spanning ondergeschikt aan nieuwsgierigheid lezer

Het is bijna een cliché maar ook de Amerikaanse auteur Roger Hobbs is al op jeugdige leeftijd gestart met het schrijven van zijn eerste verhaal. Op 13-jarige leeftijd rondde hij zijn echte debuut af en op 20-jarige leeftijd leverde hij zijn eerste verhaal af voor publicatie in de New York Times. Het vervolg is geschiedenis tot Hobbs in 2012 zijn bekroonde bestsellerthriller Ghostman (Spookman) presenteert. Nu ligt het vervolg in de schappen van de boekwinkels, Vanishing Games, in het Nederlands vertaald als De verdwijntruc.

In de Zuid-Chinese Zee is de piraat Sabo Park op zoek naar een schip waarmee kostbare blauwe saffieren illegaal worden vervoerd. Na zeer grondige voorbereiding door Angela, wordt het schip gevonden en de bemanning overmeesterd. Maar naast 26 uiterst kostbare blauwe saffieren vindt Park nog een waardevolle lading die bij iedereen onbekend is en hij besluit die volledig voor zichzelf te houden. Niet wetend dat het vaartuig en de lading nauwlettend in de gaten worden gehouden, probeert hij zijn gevonden schat te verbergen.
Die poging kost hem zijn leven en even later wordt Angela benaderd om op vrijwillige basis het kostbare kleinood af te dragen. Omdat ze niet weet waar het over gaat, probeert ze haar vroegere pupil Jack Delton te bereiken die zes jaar eerder onder haar hoede een moeilijke missie tot een goed einde heeft weten te brengen. Gezamenlijk proberen ze de verborgen goederen te lokaliseren om zo meer over de onbekende lading te weten te komen en het leven van zichzelf te redden. Dat gaat echter niet geheel zonder slag of stoot…

Een quote uit NRC Handelsblad gaf destijds over Spookman al aan dat ‘Hobbs' voornaamste verdienste het creëren van beklemmende urgentie is’. Die kostbare eigenschap weet hij in De verdwijntruc ook weer goed in praktijk te brengen. Voortbordurend op de plotselinge verdwijning van haar, na een geslaagde missie van zes jaar eerder, laat de auteur Angela met haar protegé aan een schier onmogelijke taak beginnen.

Verrassend is dat Hobbs in De verdwijntruc eigenlijk de spanning ondergeschikt heeft gemaakt aan het kweken van een grenzeloze nieuwsgierigheid bij de lezer naar het verloop van het verhaal. Naarmate de zoektocht vordert, wordt het haast onmogelijk om het boek terzijde te leggen. Dus je kunt wel stellen dat de auteur daarin volledig is geslaagd. Neemt niet weg dat er, verspreid door het verhaal, zich best wel scènes afspelen die je met kromme tenen of op het puntje van de stoel, zit te lezen. Want ook het tot in detail beschrijven van levensgevaarlijke situaties is bij Hobbs in goede handen. Dit alles maakt De verdwijntruc tot een geslaagde opvolger van Spookman, en door de originele combinatie van spanning en groeiende nieuwsgierigheid, een verrassing en groot genoegen om te lezen, ook zonder het eerste boek gelezen te hebben.