Debuutroman met diepgang

Hetty erft na de dood van haar ouders een huis op de Schotse Hebriden. Ze heeft grootse plannen voor het Bhalla House, maar al snel loopt ze tegen verschillende problemen aan: het huis is vervallen en ook de huidige eilandbewoners zitten niet op Hetty’s ideeën te wachten. Dan wordt er ook nog een skelet onder de vloer gevonden, waarna een zoektocht naar de identiteit van het skelet en de bijbehorende gebeurtenissen in het huis begint. Hetty vindt oude brieven, foto’s en schilderijen. Aan de hand hiervan wordt de dramatische geschiedenis van schilder Theo Blake en zijn vrouw Beatrice blootgelegd.  

De hoofdstukken van deze roman wisselen tussen het 1910 van Theo en Beatrice en het 2010 van Hetty. Door de afwisseling wordt het eilandmysterie steeds verder ontrafeld, maar de geschiedenis zit allesbehalve gemakkelijk in elkaar. Doordat er veel achtergrondinformatie nodig is om zowel het mysterie als de tegenspraak van de eilandbewoners te begrijpen moet de lezer wat geduld hebben, maar na de eerste helft beginnen de puzzelstukjes op hun plaats te vallen.  

De belangrijkste personages in Huis van eb en vloed zijn vrouwen. Zowel Hetty als Beatrice zitten in een moeilijke situatie. Zo is Beatrice niet gelukkig in haar huwelijk en lijkt iedereen voor Hetty te bepalen welke beslissingen ze moet nemen. Beiden ontpoppen zich door de roman heen als sterke vrouwen die heftige keuzes maken die niet altijd zonder gevolgen zijn. Zo moet Hetty kiezen of ze Bhalla House laat opknappen of laat slopen. Dit zorgt voor zowel positieve als negatieve spanningen tussen personages die zich een lange tijd alleen maar opbouwen waardoor je blijft wachten tot de spreekwoordelijke bom barst.  

Sarah Maine heeft een zeer gedetailleerde schrijfstijl, die soms naar overdreven neigt. Toch zorgt het voor een duidelijk beeld van de Hebriden en waan je jezelf op de Schotse eilanden. Maar niet alleen de natuur is van belang, ook Theo’s schilderijen zijn mooi verwerkt in dit boek. Ondanks dat dit Maines romandebuut is, is het duidelijk dat ze ervaring heeft met schrijven. Zo zijn de personages goed uitgewerkt, is er duidelijk onderzoek naar bepaalde zaken gedaan en worden de verhaallijnen op het einde mooi bij elkaar gebracht.  

‘Hij had een koers voor haar bepaald over een zilveren pad dat de zon had neergelegd, richting de eilanden aan de verre horizon, maar door het spel van het zonlicht op het water kwamen de eilanden dichterbij, bijna alsof ze ze aan kon raken.’  

Deze roman bied een mix van mysterie, drama en romantiek. Doordat Maine de tijd neemt om het verhaal te vertellen en details niet mijdt weet ze de lezer na de eerste helft te boeien tot de laatste pagina. Hierdoor komt de roman absoluut niet over als een debuut. Huis van eb en vloed heeft dan ook diepgang en niet alleen met betrekking tot de geschiedenis van Bhalla House: het laat zien dat het beste niet altijd is wat we proberen te creëren maar juist dat wat er al is.