Een meer dan behoorlijk debuut

Kim Leany doceert fotografie in het Australische Melbourne en leidt een rustig leventje. Maar daar komt plots een einde aan als een mysterieuze Amerikaanse accountant haar opzoekt en vertelt dat ze eigenlijk Sammy Went is, een kleuter die op tweejarige leeftijd spoorloos verdween uit haar woning in Kentucky. Kim doet dit verhaal aanvankelijk af als nonsens, maar als de man haar bewijs toont, besluit ze om zelf op onderzoek uit te gaan en dit leidt haar naar sinistere gebeurtenissen uit haar jeugd.

‘Een klein meisje verdween jaren geleden. Dat kind ben jij’ staat op de cover van In het niets te lezen. Je bent al snel geneigd om te zeggen, ach, nog maar eens een stereotiep verhaal over een verdwenen kind en de zoektocht naar hem of haar. Dertien in een dozijn. Maar debutant Christian White heeft dit onderwerp totaal anders aangepakt en dat blijkt al vanaf de eerste pagina’s. Maar behalve de andere aanpak, is ook de stijl verfrissend. De korte hoofdstukken variëren tussen het heden in Australië en het verleden in de VS. Alle elementen zijn aanwezig om een spannend verhaal te vertellen, een verhaal dat de lezer zal boeien en waarbij de spanningsboog wordt opgevoerd tot het verrassende einde. White presteert het om geen enkel cliché te gebruiken maar originele, zelfs af en toe humoristische beschrijvingen.  

‘Als je het politiebureau van Manson betrad, kreeg je het gevoel dat je in de bilspleet van de duivel terechtkwam. De radiator was die nacht op tilt geslagen, wat nog niet zo heel erg was geweest, ware het niet dat hij uitgerekend op dat moment aanstond.’

De personages zijn goed uitgediept en omdat het verhaal switcht van heden naar verleden, leer je hen goed kennen. Christian White neemt hiervoor zijn tijd zodat het verhaal af en toe meandert en er niet echt veel gebeurt. Maar toch heb je niet de neiging het boek weg te leggen. Toegegeven, er zitten elementen in het verhaal die niet zo geloofwaardig zijn en veel van je verbeelding vergen om mee te kunnen. En is het een echte thriller? Neen, maar er zit zeker voldoende spanning in. Het hoeft niet altijd bloederig te zijn en er hoeven geen afgehakte ledematen in het rond te vliegen. Psychologie is vaak meer intrigerend en donker.

Lees zeker ook de opmerking van de auteur achteraan het boek. Hij vertelt hoe hij tot het schrijven van dit verhaal kwam wat vaak ook in andere boeken gebeurt. Maar White voegt een andere dimensie toe: ‘Ik hoop oprecht dat je hebt genoten van In het niets en als je je tekortgedaan voelt, hoop ik dat je me een tweede kans geeft, want ik ben nog maar net begonnen.’  

Christian White debuteert met In het niets en won hiermee de Victorian Premier’s Literary Award for an unpublished manuscript, een prijs die eerder al te beurt was gevallen aan De droogte van Jane Harper en aan Het Rosie Project van Graeme Simsion.