Goed opgebouwd verhaal met een tikkeltje te weinig spanning

Nadat haar moeder is gestorven, ruimt Liza Machett het wanordelijk en verwaarloosd ouderlijk huis op. Omdat het gezin vroeger in grote armoede leefde, is haar verbazing groot als ze in de boekenverzameling van haar moeder een fortuin aan briefjes van tien dollar vindt. Ze is vastbesloten de oorsprong van dit geld te achterhalen, maar haar zoektocht blijft niet onopgemerkt. Mensen met wie ze erg close is, worden vermoord. Ze beseft dat haar eigen leven in gevaar is en slaat op de vlucht.
Duizend kilometer verderop in Bisbee, Arizona, staat sheriff Joanna Brady voor een raadsel als het lichaam van een geestelijk gehandicapte man in een spelonk wordt gevonden. De aanvankelijke veronderstelling dat hij daar per ongeluk is beland, wordt snel tegengesproken door meerdere moorden die allemaal op een of andere manier met mekaar te maken hebben. Alleen heeft Joanna de grootste moeite om te achterhalen hoe.
Dan belandt Liza Machett in Bisbee, op zoek naar haar broer Guy. 

De Amerikaanse thrillerauteur Judith A. Jance (1944) zal voor de meeste Nederlandse en Vlaamse lezers een nobele onbekende zijn. Deze lezer bezocht de website van de auteur op zoek naar informatie. Groot was de verbazing toen een lijst van 57 titels over het scherm rolde. Behalve 4 standalones, waren de andere allemaal onderdeel van series. Valse onschuld  is echter de eerste die in het Nederlands vertaald werd. Nee, dat is niet helemaal waar, want als je goed zoekt vind je in de reeks van Joanna Brady voor een koopje nog het e-boek Op een zijspoor, waarvan de cover vreemd genoeg dezelfde is als deze van Valse onschuld, alleen in een ander kleurtje. De zoektocht naar andere vertaalde boeken was vruchteloos. Jance is erg geliefd in de Verenigde Staten en wordt tot de betere auteurs gerekend. Waarom dan pas nu een vertaling in het Nederlands verschijnt, is een raadsel.

Het laatste boek in een serie van zeventien is moeilijk te beoordelen of te toetsen aan de vorige als die niet vertaald werden, maar het is voor een recensent leuk om met een schone lei te vertrekken. Valse onschuld  is een goed opgebouwde thriller die iets meer spanning en vaart kan gebruiken. Ook de procedure die sheriff Brady gebruikt om bijvoorbeeld getuigen te ondervragen, lijkt af en toe bij de haren getrokken en niet echt professioneel, maar dat doet geen afbreuk aan het verhaal. Jance schrijft vlot en onderhoudend en weet de aandacht vast te houden. Het einde laat ietwat te wensen over omdat er losse eindjes zijn die de lezer vermoedelijk zelf moet invullen of die misschien in nummer achttien worden verklaard. Een goede reden trouwens voor uitgever Harper Collins Holland om de volgende in de Joanna Brady-reeks ook te vertalen. Het is geen overdonderend verhaal dat nog lang nazindert, maar het is best aangename lectuur.     

Een leuke bijkomstigheid, en tegelijkertijd een pluim voor de uitgever, is de rustige bladspiegel van de pagina's door de ruime interlinie.