Sfeervol en magisch, maar...

Het zwarte hart, of misschien beter bekend als Caraval, is een boek dat geliefd is bij veel Young Adult lezers. De zusjes Scarlett en Donatella worden uitgenodigd om deel te nemen aan Caraval, een mysterieus evenement geleidt door de nog meer mysterieuze Master Legend. Ze gaan ernaar toe ondanks dat hun overheersende vader het nooit zou goedkeuren, maar algauw blijkt dat zij totaal niet weten wat hen te wachten staat...

Caraval klinkt heel intrigerend en origineel, en dat is het ook. Twee zussen ontsnappen hun gesloten bestaan om naar hét evenement van hun werelddeel te gaan - maar al snel blijkt dat Scarlett en met name Tella een belangrijke rol spelen in het spel van Caraval van dat jaar en dat het wel eens een slechte afloop zou kunnen hebben.

Scarlett is ons hoofdpersoon en door haar ogen maken we de sfeervolle, kleurrijke wereld van Caraval mee. Prachtige jurken, maskers die gezichten verbergen en allerlei magische taferelen en toverdranken - de wereld wordt goed beschreven en geeft een goed beeld van de omgeving. Interessant is dat Scarlett emoties in kleur ziet - maar alleen die van haarzelf. Pas later, na een bepaalde gebeurtenis in het boek, ziet ze ook de emoties van iemand anders in kleur, wat veel betekend voor de plot en haar ontwikkeling. Scarlett is in het begin van het boek heel gesloten en doet er alles aan om haar zusje te beschermen. Tijdens Caraval leert ze hoe ze zich moet openstellen voor anderen en hoe ze andere mensen dan haar zusje kan vertrouwen.

Het concept is goed bedacht, maar de uitwerking is een stuk minder. Zelf had ik moeite om alle details die het boek me gaf goed op te nemen - soms betrapte ik mijzelf erop dat ik te snel over bepaalde zinnen had gelezen zonder de details op te merken. Dat ging gelukkig al snel beter, maar daardoor kon ik ook zien dat de plot nogal warrig in elkaar zit. Scarlett en Julian, de jongen die ze al thuis tegenkwam en zowel haar vriend als vijand zou kunnen zijn, spelen het spel en proberen Tella te vinden - haar verdwijning heeft alles te maken met het spel van dat jaar. Caraval is een evenement waar veel mensen aan zouden meedoen, maar van deze mensen zie en hoor je maar weinig. Het voelt helemaal niet alsof er heel veel mensen het spel spelen - meer alsof de meeste toekijken, en dan wel vanuit een plek waar de lezer niks van ze merkt. De focus ligt natuurlijk op Scarlett en Julian, maar ze hadden net zo goed als enige deelnemers door het stadje van Caraval kunnen lopen. Alleen in het begin wordt er geruzied om Tella's bezittingen, maar dat is dan ook dat.

Er zijn veel plotwendingen die het verhaal die de spanning hooghouden, maar tegelijkertijd kan je het bijna allemaal niet meer volgen. Ze leiden allemaal naar het einde van het boek toe waar er een laatste, grote plotwending is - maar die valt dan enorm tegen na de opbouw eerder in het boek. Het is jammer dat het boek ergens naartoe lijkt te werken, maar dat het dan vervolgens als een kaartenhuis in elkaar valt zonder echte impact te maken. Het einde belooft een insteek voor een vervolgdeel, dat nu is uitgebracht als 'Master Legend', maar of het boek mij genoeg heeft overtuigd om verder te lezen... Ik twijfel nog.

De sfeer en de beschrijvingen van Caraval zitten wel goed voor mij. Het is alleen de personages en hun beweegredenen en de plot zelf die wat gaten vertonen en die mijn beoordeling wat terugbrengen.