Onverwachte erfenis uit schuldgevoel

Kirstin Rozema (1967) is niet meer weg te denken als Nederlandse feelgoodauteur. In 2018 won deze schrijfster de publieksprijs van de Valentijnsprijs met Na die nacht. Kirstin zit niet stil, want deze zomer verscheen haar derde liefdesroman, Alles in de stilte.

Hilde is blij dat ze na haar scheiding weer contact krijgt met haar jeugdvriend Robert. Het komt niet tot een ontmoeting en ze schrikt wanneer ze hoort dat Robert plotseling is overleden. Nog erger schrikt ze wanneer blijkt dat Robert haar in zijn testament heeft opgenomen. Vanaf dat moment achtervolgen veel vragen Hilde. Waarom zij? Waaraan is Robert overleden? En waarom geeft Roberts vader Hilde de schuld van de dood van zijn zoon? Een zoektocht naar de waarheid begint.

Het is ongelooflijk wat roddels kunnen doen, en dat wordt in Alles in de stilte duidelijk. Wanneer iemand maar een vermoeden heeft van een gebeurtenis, kan dat al snel uit z’n verband getrokken worden en een eigen leven gaan leiden. Dat is wat er gebeurt in deze roman van Rozema. Schaamte en teleurstelling maken het leven van een ander niet altijd gemakkelijk; dat is iets wat de hoofdpersonages van deze roman ondervinden.

Hilde is een meisje van rond de 30, maar uit het verhaal is dat niet op te maken. Ze is al gescheiden en lijkt door bepaalde opmerkingen en gedachten een stuk ouder. Zo praat ze tegen haar kat Sloeber, is ze na één ontmoeting al verliefd, noemt ze de mensen die ouder zijn dan zij ‘oom en tante’ en moet ze overgeven wanneer ze vervelende ontdekkingen doet. Dat komt vreemd over en maakt van Hilde lange tijd geen sterk personage, eerder iemand die toch redelijk afhankelijk is van de mensen om haar heen. Ook al roept ze dat dat niet zo is.

Dat maakt dat het verhaal niet helemaal uit de verf komt. Op zich is de opzet aardig. Je krijgt opeens een erfenis en je snapt niet waarom. Tuurlijk ga je dan op onderzoek uit. En dan begint een spel van vertrouwen en wantrouwen. Als er dan ook nog heftige beschuldigen worden gedaan, moet je natuurlijk op zoek naar de waarheid. Dat is geloofwaardig. Maar de reacties van de personages zijn dat wat minder.

Al met al is Alles in de stilte een boek om tussendoor te lezen. Met de 173 pagina’s lees je het boek gemakkelijk op één avond uit. Wanneer je niet te veel diepgang verwacht en gewoon een simpel verhaal wil lezen, is Alles in de stilte geschikt. Zoek je meer diepgang en een sterk hoofpersonage, dan kun je beter een ander boek kiezen.