Lezersrecensie
Waan je in het echte Parijs
Een zomers liefdesverhaal in Parijs, dat is wat Denise Grover Swank voor ogen had toen ze haar Een zomer in Parijs schreef. ‘In de stad van de liefde kan elke wens uitkomen’ prijkt op de prachtige cover met de Eiffeltoren erop. Weet de auteur het echte stukje Parijs te beschrijven?
Sophie en Eric moeten per se naar Parijs deze zomer. Hun vader gaat hertrouwen met zijn Eva en de kinderen zijn natuurlijk uitgenodigd op de bruiloft. Omdat Parijs en Amerika ver van elkaar liggen, blijven ze zes weken in de stad. Zes weken doen alsof ze een gelukkig gezin zijn. Zes weken je vermaken in een onbekende stad, terwijl je moet oefenen voor je muziekopleiding. En als dat allemaal al niet erg genoeg is, ontdek je ook nog eens dat je stiefzus een enorm kreng is.
Het zit Sophie dus niet mee. Ze heeft geen zin in Parijs, in haar vader, in haar stiefmoeder – die overigens best tof blijkt te zijn - en haar stiefzus. Ze heeft geen zin in een onbekende stad waar ze zich als niet-Franssprekende ook niet thuis voelt. Sophie ziet de hele trip niet zitten.
De negativiteit van Sophie omtrent de reis is begrijpelijk. Haar ouders zijn nog niet zo lang geleden gescheiden en ze voelt zich enorm in de steek gelaten door haar vader. Dat hij ook nog zo snel hertrouwt veroorzaakt veel woede en onbegrip bij Sophie. Ze worstelt vooral met zichzelf. Onzeker, bang en ongelukkig, zo komt Sophie in eerste instantie over.
Gedurende het verhaal ontwikkelt Sophie zich tot een tiener die wel weet wat ze wil en die haar eigen plan trekt. Ze wil niet meer verplicht op pad met haar stiefzus Camille – die eigenlijk ook gewoon slachtoffer is van de situatie. Ze wil oefenen op de piano en ze wil vooral veel tijd doorbrengen met de jongen voor wie zij gevallen is. Een jongen die Sophie in laat zien dat je soms je dromen moet najagen en een risico moet nemen.
Tijdens het lezen waan je je letterlijk in Parijs. Zo beklim je de Notre Dame, gruwel je mee in de catacomben, vermaak je je in Musée Rodin en verwonder je je over het uitzicht vanaf de Eiffeltoren. De croissants die elke ochtend in de gezellige patisseries gegeten worden, doen het water in je mond lopen en als Sophie haar eerste crêpes en macarons eet, ben je bijna geneigd om op de trein naar Parijs te springen om zelf de Franse lekkernijen te proeven.
Dit Parijse gevoel, in combinatie met Sophies liefde voor de piano, geven Een zomer in Parijs een bijzonder sfeertje. Zeker als je de stukken die Sophie speelt zachtjes op de achtergrond aanzet tijdens het lezen, beland je letterlijk in het verhaal. Grover Swank schrijft beeldend en eindigt de hoofdstukken van gemiddeld 10 pagina’s vaak met een kleine cliff. Dit zorgt ervoor dat je zonder moeite verder leest tot het boek uit is.
Een zomer in Parijs neemt je echt even mee naar Parijs. De uitstapjes naar de bezienswaardigheden zijn erg leuk en je hebt echt het gevoel erbij te zijn. De Parijs-kenners zullen beamen dat de tripjes goed beschreven zijn en wanen zich echt even terug in Parijse tijden. Liefde in Parijs, Franse jongens en vooral hoe ga je om met een scheiding en hoe volg je je dromen staan centraal in dit debuut. Een leuk young adult verhaal om bij weg te dromen.
Sophie en Eric moeten per se naar Parijs deze zomer. Hun vader gaat hertrouwen met zijn Eva en de kinderen zijn natuurlijk uitgenodigd op de bruiloft. Omdat Parijs en Amerika ver van elkaar liggen, blijven ze zes weken in de stad. Zes weken doen alsof ze een gelukkig gezin zijn. Zes weken je vermaken in een onbekende stad, terwijl je moet oefenen voor je muziekopleiding. En als dat allemaal al niet erg genoeg is, ontdek je ook nog eens dat je stiefzus een enorm kreng is.
Het zit Sophie dus niet mee. Ze heeft geen zin in Parijs, in haar vader, in haar stiefmoeder – die overigens best tof blijkt te zijn - en haar stiefzus. Ze heeft geen zin in een onbekende stad waar ze zich als niet-Franssprekende ook niet thuis voelt. Sophie ziet de hele trip niet zitten.
De negativiteit van Sophie omtrent de reis is begrijpelijk. Haar ouders zijn nog niet zo lang geleden gescheiden en ze voelt zich enorm in de steek gelaten door haar vader. Dat hij ook nog zo snel hertrouwt veroorzaakt veel woede en onbegrip bij Sophie. Ze worstelt vooral met zichzelf. Onzeker, bang en ongelukkig, zo komt Sophie in eerste instantie over.
Gedurende het verhaal ontwikkelt Sophie zich tot een tiener die wel weet wat ze wil en die haar eigen plan trekt. Ze wil niet meer verplicht op pad met haar stiefzus Camille – die eigenlijk ook gewoon slachtoffer is van de situatie. Ze wil oefenen op de piano en ze wil vooral veel tijd doorbrengen met de jongen voor wie zij gevallen is. Een jongen die Sophie in laat zien dat je soms je dromen moet najagen en een risico moet nemen.
Tijdens het lezen waan je je letterlijk in Parijs. Zo beklim je de Notre Dame, gruwel je mee in de catacomben, vermaak je je in Musée Rodin en verwonder je je over het uitzicht vanaf de Eiffeltoren. De croissants die elke ochtend in de gezellige patisseries gegeten worden, doen het water in je mond lopen en als Sophie haar eerste crêpes en macarons eet, ben je bijna geneigd om op de trein naar Parijs te springen om zelf de Franse lekkernijen te proeven.
Dit Parijse gevoel, in combinatie met Sophies liefde voor de piano, geven Een zomer in Parijs een bijzonder sfeertje. Zeker als je de stukken die Sophie speelt zachtjes op de achtergrond aanzet tijdens het lezen, beland je letterlijk in het verhaal. Grover Swank schrijft beeldend en eindigt de hoofdstukken van gemiddeld 10 pagina’s vaak met een kleine cliff. Dit zorgt ervoor dat je zonder moeite verder leest tot het boek uit is.
Een zomer in Parijs neemt je echt even mee naar Parijs. De uitstapjes naar de bezienswaardigheden zijn erg leuk en je hebt echt het gevoel erbij te zijn. De Parijs-kenners zullen beamen dat de tripjes goed beschreven zijn en wanen zich echt even terug in Parijse tijden. Liefde in Parijs, Franse jongens en vooral hoe ga je om met een scheiding en hoe volg je je dromen staan centraal in dit debuut. Een leuk young adult verhaal om bij weg te dromen.
1
Reageer op deze recensie