Grappig, spannend en eindelijk weer een echte heldin

Voor veel fantasylezers is Patricia Briggs geen nieuwe naam. De schrijfster heeft met haar boeken al meerdere keren in de top van de New York Times bestsellerslijst gestaan. Nederland, en dan met name Uitgeverij De Fontein, heeft de schrijfster ook ontdekt. In juli bracht zij Onder de maan uit, het eerste deel van de Mercy Thompson-serie.

Mercy Thompson heeft een bijzonder beroep. Als vrouwelijke automonteur repareert zij de auto’s van de hele stad. Maar niet alleen Mercy’s beroep is anders, zij zelf is dat ook. Ze is namelijk een 'skinwalker'-coyote, wat betekent dat ze kan veranderen in het gelijknamige dier. Onder haar vrienden bevinden zich weerwolven, vampiers en fae’s. Mercy leidt een spannend leven. Zeker wanneer blijkt dat er iets bij de weerwolven aan de hand is. En wanneer de dochter van de alfawolf ontvoerd wordt, kan Mercy niks anders doen dan op ontdekking uit te gaan.

En dat is logisch. Tenminste, zo voelt de lezer dat. De spanning zit er vanaf de ontmoeting met Mac, een weerwolf die veranderd is zonder toestemming, die gevangen heeft gezeten, waarop experimenten zijn uitgevoerd en die ontsnapt is. Het is dan ook niet gek dat Mac niet met rust wordt gelaten. Met de komst van Mac is dan ook Mercy’s rustige leven voorbij. Zeker wanneer er een aanval plaatsvindt bij Adam, de alfawolf van de roedel van haar gebied. Er vinden verschrikkelijke dingen plaats en Mercy is de spil in de ellende. Zonder haar zou het weleens kunnen dat Adam zijn dochter nooit meer terugziet.

Mercy, die duidelijk de heldin in het verhaal is, gaat op pad. Praat met weerwolven. Gaat op bezoek bij vampiers en probeert zo snel mogelijk om de reden van de aanval en de ontvoering te achterhalen. Maar dat is niet zo gemakkelijk. De verrader laat zich niet snel onthullen. De zoektocht naar de verrader laat je verder lezen. En de uiteindelijke onthulling zie je als lezer niet aankomen.

Onder de maan is een spannend eerste deel van de Mercy Thompson-serie. Maar het is meer dan dat. Zoals eigenlijk elk eerste deel van een serie, wordt ook hier de wereld goed uitgelegd. Of, de wereld… Dat is gewoon de aarde. Maar de verhoudingen tussen de wezens worden gaandeweg het verhaal steeds duidelijker. Ook het feit waarom Mercy niet tot een roedel behoort, wordt duidelijk, zonder saai te worden, verteld. En dat is ook nodig, want als je de verhoudingen niet begrijpt, zou het verhaal veel minder body hebben. Ook de zoektocht wordt minder interessant als je niet goed weet hoe de machtsverhoudingen liggen.

Briggs weet tevens diepgang in het verhaal te brengen. Dit doet ze door regelmatig terug te blikken op het verleden. Dit geeft niet enkel meer body aan het verhaal, het laat ook zien hoe Mercy zich ontwikkeld heeft, voordat de aanval plaatsvond. De reden waarom ze staat waar ze nu staat. Dat maakt Mercy ook meteen sympathiek. Ze is een strijder. Iemand die al heel wat meegemaakt heeft, maar niet opgeeft. Zeker niet voor de wezens waar ze van houdt.

Onder de maan is een goed eerste deel van een serie waar veel in zit. Humor, spanning en interessante personages. Door diverse lijntjes die in dit deel al geplant zijn, raak je zeer benieuwd naar de volgende delen. Hoe gaat het verder met Mercy, Adam en Samuel? En zullen de weerwolven zich ooit volledig bekend maken? Deel 2 roept in ieder geval erg hard.