Familieroman met alle ingrediënten, maar zonder bijzonder geheim

Haar schrijfcarrière begon ze met kinder- en jeugdboeken. Op een gegeven moment was het tijd om ook het volwassen publiek aan te spreken. Met haar debuutroman Poort naar het geluk hoopt Kirstin Rozema (1967) een stap voorwaarts te maken in haar carrière.

Het zit de familie Heuting niet mee. Hun zoon ligt na een ernstig auto-ongeluk in coma en een van de dochters ligt in het ziekenhuis, omdat ze een vroeggeboorte dreigt te krijgen. De andere twee dochters zijn ook zwanger, maar die zwangerschappen verlopen ook niet helemaal in alle rust. Dan blijkt er ook nog een familiegeheim te zijn. Weet de familie bij elkaar te blijven?

Het verhaal begint met Marlou, de vriendin/ex van Bas Heuting. Ze is boos op alles en iedereen. Net zoals Barbara, de oudste dochter in het gezin Heuting. Dat is geen prettig begin van het verhaal. Iedereen is boos op elkaar. Meer liefde en vreugde is duidelijk welkom.

De reden waarom Marlou boos is, is lastig te begrijpen. Dat haar situatie moeilijk is, is wel logisch. Maar waarom alles en iedereen moet boeten, dat snap je als lezer niet. Gelukkig ziet ze dit naarmate het boek vordert ook zelf in en wordt ze, net als Barbara, een fijner mens. Dit bevordert het leesplezier.

Pa Heuting lijkt een volger, iemand die tegen niemand in durft te gaan. Paul, zoals hij heet, maakt in het verhaal een enorme ontwikkeling door. De manier waarop zijn ontwikkeling en zijn geheim omschreven zijn, passen perfect bij een familieroman. Dit maakt de onnodige boosheid van eerdergenoemde dames goed.

Natuurlijk is er een geheim in de familie. Een geheim dat groot lijkt. Een geheim waar je als lezer naar snakt om te weten te komen. Helaas valt dit geheim heel erg mee. Eigenlijk is er weinig aan de hand. Dat is zonde, want juist de geheimen en de problemen die dat geheim met zich meebrengen maken een familieroman interessant.

Een ander minpuntje is de toevalligheid. Een gezin maakt wel heel erg veel mee in korte tijd. Dit komt de geloofwaardigheid helaas niet ten goede. Het is net te veel van het goede. Net iets te overdreven. De manier waarop het einde zich ontwikkelt voelt soms dan ook gekunsteld aan.

Poort naar het geluk bevat alle ingrediënten die een familieroman hoort te bevatten. Een prettige schrijfstijl, die je door het verhaal heen doet vliegen, ontwikkeling in personages, problemen in een familie en een geheim. Maar helaas is het geheim niet een geheim zoals je verwacht, of waar je misschien wel op hoopt.