Een verhaal waar geen vaart en weinig spanning in zit

Het kwaad in jou omvat twee (hoofd)verhaallijnen. De eerste verhaallijn gaat over de gevolgen van een dramatische gebeurtenis in het leven van de zusjes Jazzie (11) en Janie (5). De tweede verhaallijn gaat over Taylor Dawson en hoe zij moet zien om te gaan met de gevolgen van een gebeurtenis in háár leven.  

Het boek begint met de dag dat Valerie, de moeder van Jazzie niet aanwezig is bij de kunsttentoonstelling van de werkstukken die de kinderen op de dagopvang hebben gemaakt. Het is de zoveelste teleurstelling voor Jazzie. Als zij echter aan het einde van de middag thuiskomt, staat de voordeur van het flatje waar ze met haar moeder, oma en zusje woont, open en dat is vreemd. Als ze naar binnen gaat, hoort ze geluiden en dan komt ze erachter dat er iets vreselijks gebeurd is.  

Daarna start Karen Rose de tweede verhaallijn. Taylor Dawson werkt op een boerderij en is op zoek naar informatie. Die informatie hoopt ze te vinden door contact te leggen met de mensen op de boerderij. Na een aantal gesprekken krijgt ze langzaam maar zeker te horen waar ze naar op zoek is. Op de boerderij wordt gewerkt aan een therapeutische opvang van kinderen met traumatische ervaringen. Tijdens deze therapie wordt gebruik gemaakt van paarden. Jazzie en Janie nemen ook deel aan het programma en Taylor is hun begeleidster. Zo raken de twee verhaallijnen met elkaar verweven.  

Er lopen, zoals gezegd, twee verhaallijnen door elkaar heen in Het kwaad in jou. Gezien deze verwevenheid en het grote aantal personages dat op de een of andere manier met elkaar verbonden is, is het, zeker in het begin moeilijk om te focussen op het verhaal. Als lezer ben je meer bezig met het ontrafelen van de familiebanden c.q. vriendschappen tussen alle personages en dat is jammer.  

Tevens wordt er in het eerste deel van het verhaal veelvuldig in herhaling getreden met betrekking tot het beschrijven van gebeurtenissen uit het verleden en de gevoelens die daaruit voortvloeiden. De spanning ontbreekt ook in dit deel van het verhaal en wordt pas ingebracht richting het einde van het verhaal. Het verhaal kent daardoor een lange, soms wat langdradige, aanloop naar het einde toe.  

Een beetje storend is het wel dat Rose deze keer niet echt op gang lijkt te komen met het (be)schrijven van de romantische en erotische scènes. Deze komen namelijk nogal ‘onhandig’ en ietwat lachwekkend over (ze zouden niet misstaan in een Bouquet-reeks boekje) en vormen zo dus zeker geen goede toevoeging aan het verhaal.  

Taylor is een interessant personage. Door haar moeder voorgelogen, daardoor uit het echte leven getrokken en opgegroeid in afzondering. Toch heeft ze de nodige vaardigheden die haar nu goed van pas komen. Ze heeft inlevingsgevoel en is bereid ver te gaan om anderen te helpen. Er zijn meer interessante personages en de diversiteit is groot, maar het voert te ver om ze allemaal te benoemen.  

Het kwaad in jou kent dan weliswaar té weinig spanning om het tot een échte thriller te maken, psychologisch gezien komt het verhaal wel goed uit de verf. Ondanks de trage start, de grote hoeveelheid aan personages, de vele herhalingen en het feit dat de spanning uiteindelijk pas aan het einde van het verhaal te vinden is, is het toch lastig om het boek weg te leggen als je je eenmaal door het eerste deel heen geworsteld hebt en dat is dan toch de kracht van Karen Rose.  

Toch is het te hopen dat het volgende boek weer een ‘ouderwetse Karen Rose’ gaat worden.