Krachtig in de kleine dingen

In Laat Maar! van Suzanne Peters (1985) keert een bekend personage terug, maar ditmaal in de hoofdrol. Ze werd al even geïntroduceerd in het voorgaande deel Reken Maar!, als de vriendin van Quentins broer Rens. In Laat maar! kunnen lezers haar verhaal lezen en dat is ook zeker de moeite waard. Mede doordat dit boek een ander hoofdpersonage kent, is het een geheel zelfstandig te lezen vervolg.

Nicole en Rens zijn al zes jaar samen als ze rondreizen door Amerika. Tot haar grote verrassing vraagt hij haar ten huwelijk. Ze hoeft er geen moment over na te denken en zegt meteen ja. Terug in Nederland besluiten ze het nieuws nog even voor zich te houden. Genietend van het geheim denken ze na over hoe de grote dag eruit moet komen te zien. Totdat een onverwachte gebeurtenis ervoor zorgt dat alles verandert. Noodgedwongen moet Nicole haar toekomstbeeld bijstellen. Familie en vrienden proberen haar te steunen waar mogelijk, maar daar zit Nicole helemaal niet op te wachten.  

Suzanne Peters’ schrijfstijl kenmerkt zich door eenvoud. Met simpele bewoording laat ze zien waar het op staat. Geen poespas. Dit maakt de boeken van Peters toegankelijk voor een breed publiek. Toch is het duidelijk dat er erg veel aandacht aan de details wordt besteed, zonder daar de nadruk op te leggen. Het is die juiste dosering tussen details en recht voor z’n raap zeggen waar het op staat, waar de kracht van Peters ligt.

Net als in haar eerdere romans behandelt Peters een aantal maatschappelijke thema’s op subtiele wijze. Moeiteloos weeft ze deze onderwerpen in het verhaal zonder te klinken als een informatiefolder. Ditmaal gaat het om biseksualiteit en rouwverwerking. Beide onderwerpen komen erg dichtbij voor Nicole. Haar sympathieke karakter maakt haar het ideale personage en haar machteloosheid dringt diep door tot de lezer. Dat geldt ook voor haar andere gevoelens. Peters weet hoe ze recht moet doen aan alle emoties die voorbijkomen en dat zal de lezer zeker waarderen.  

Met haar heldere schrijfstijl en realistische personages speelt Peters in op het empathisch vermogen van de lezer. De keuzes die gemaakt worden voelen logisch en oprecht aan. Nergens worden dingen uitvergroot voor een dramatisch effect. Daarmee bewijst Peters maar weer dat ook de kleinere verhalen groots en meeslepend kunnen zijn.

Het verhaal zit over het algemeen erg goed in elkaar, toch is er een klein minpuntje: de herhaling van sommige gebeurtenissen. Zo vindt een gesprek tussen Nicole en haar moeder later in het boek voor een tweede keer plaats, vrijwel identiek. Toch is Nicole opnieuw verbaasd door de bekentenissen die haar moeder tijdens het gesprek doet. Los daarvan is het geheel erg krachtig, waardoor dit kleine foutje al gauw vergeven is.

Suzanne Peters woont in Zutphen en heeft al honderden informatieve teksten geschreven voor diverse websites. Voor uitgeverij Ellessy schreef ze diverse delen voor de educatieve jeugdboekenserie WWW. In haar romans behandelt ze veelal maatschappelijke thema’s. Laat Maar! is haar veertiende feelgoodroman.