Hartverwarmende en meeslepende roman over vergiffenis

“Ik vraag je om me – als en wanneer je mijn verontschuldigingen accepteert – één steen terug te sturen, waarmee je zowel het gewicht van jouw woede als het gewicht van mijn schaamte zult wegnemen. Geef alsjeblieft de andere kiezelsteen, samen met nog een tweede, aan iemand die jij hebt gekwetst, met daarbij een gemeend excuus. Als de steen bij je terugkomt, zoals ik hoop dat de mijne bij mij zal terugkomen, heb je de cirkel van vergiffenis voltooid.”

Voor haar debuut, dat in Nederland met de titel Een bijzonder jaar verscheen, kreeg de Amerikaanse Lori Nelson Spielman al veel lovende woorden. De roman werd wereldwijd een bestseller en werd zelfs vergeleken met de internationale bestseller P.S. I love you. Dit schept hoge verwachtingen voor de opvolger Vergeef me.

In deze roman maken we kennis met de populaire talkshowhost Hanna Farr. Hoewel ze er twee jaar geleden wel een ontvangen heeft, is ze in tegenstelling tot de rest van het land nog niet in de ban van de kettingbrief met vergevingsstenen. Ze heeft de steen die zij zelf ooit ontving dan ook nooit teruggestuurd naar bedenker Fiona Knowles. De twee kennen elkaar van de middelbare school waar Fiona op zijn zachtst gezegd niet aardig was voor Hanna. Hanna neemt het Fiona kwalijk dat haar ouders uit elkaar zijn gegaan. Ze heeft ook al jaren geen contact meer met haar moeder.

Als ze van een omroepstichting de uitnodiging krijgt te solliciteren naar een baan en daarvoor een idee voor een uitzending moet aanleveren, besluit Hanna haar persoonlijke verhaal te gebruiken. Ze wil Fiona in haar uitzending en stuurt de vergevingssteen terug. De andere steen wil ze naar haar moeder sturen. De situatie tussen moeder en dochter is erg gecompliceerd, maar deze relatie beschrijft ze rooskleuriger dan hij daadwerkelijk is. Totdat het moment daar is en Hanna de waarheid onder ogen moeten zien op een moment waar ze zelf nooit voor gekozen had.

Hanna moet onder ogen zien dat háár waarheid misschien niet dé waarheid is. Misschien is zij niet de gene die vergiffenis moet schenken, maar juist daarom moet vragen. Op den duur lijkt ze zelf niet meer te weten wat waar is. De verwarring is zeer goed beschreven, waardoor je als lezer ook niet meer weet wat je moet geloven.

Met Vergeef me weet Nelson Spielman het fenomeen van de ellendige kettingbrieven die jaren geleden ook in Nederland veel per e-mail verzonden werden een leuke draai te geven. Daarnaast speelt ze in op de herkenbaarheid. Wie heeft er geen schuldgevoel over hoe vriendschappen zijn geëindigd of over hoe hij of zij zich destijds gedragen heeft tegen een ander.

Naast de herkenbaarheid omtrent het fenomeen vergeven en vergeven worden, bevat Vergeef Me alles wat je verwacht van een feelgoodroman. De gecompliceerde situatie, een relatie die niet lekker loopt, een onbekende man met een grote aantrekkingskracht en een geheim uit het verleden. Desondanks weet Nelson Spielman voorspelbaarheid te voorkomen en zorgt ze voor de nodige plottwist, waardoor je wilt blijven lezen.

Spielmans schrijfstijl is soepel en hilarisch, wat het nog moeilijker maakt om het boek weg te leggen. Bovendien zorgt ze ervoor dat je meeleeft met Hanna, die zich soms in lastige situaties begeeft. Als lezer zou je dan in het boek willen kruipen om haar toe te schreeuwen (of, afhankelijk van de situatie, toe te juichen). Al met al is Vergeef Me een waardige opvolger van haar debuutroman en is Lori Nelson Spielman een schrijfster waar we nog veel van kunnen verwachten.