Want liefde en verlies kennen we allemaal

Adam Silvera is een jonge auteur met Puerto Ricaanse roots die opgroeide in de Bronx van New York City. Hij begon te schrijven toen hij tien jaar was en voor zijn boeken bekend werden, werkte hij als barista. Ondertussen heeft hij al vier romans zijn naam staan, waaronder zijn meest gekende: de New York Times-bestseller, Op het einde gaan ze allebei dood.  

Vroeger is alles wat ik je heb gaat over liefde en verlies. Griffin zijn wereld stort in als hij te horen krijgt dat zijn ex-vriend Theo gestorven is. Het gebeurde heel plots en hoewel Theo ver van Griffin woonde en een nieuwe relatie had, bleef Griffin geloven dat Theo en hij voorbestemd waren. Maar nu zullen ze nooit meer samen zijn. Op de begrafenis ontmoet Griffin Jackson, Theo’s nieuwe vriend. En hoewel ze allebei een afkeer van elkaar hebben, lijkt het alsof zij de enigen zijn die elkaar begrijpen.  

Vroeger is alles wat ik van je heb is opgebouwd uit flashbacks en momenten in het heden. De keuze voor die vertelstijl maakt het verhaal sterker en aangrijpender. De afwisseling tussen het verleden en het nu zorgt voor een zekere spanning en nieuwsgierigheid omdat je telkens meer leert over de relatie van Theo en Griffin. Al lezend over het heden ontrafel je het verleden.  

Het verhaal is krachtig en herkenbaar voor iedereen omdat de twee grote thema’s deel uitmaken van iedereen zijn leven: liefde en verlies. Dat maakt dat Griffin zijn gevoelens heel persoonlijk aanvoelen omdat je hem kan begrijpen. Dat is het krachtigste aspect van dit boek, dat Silvera heel realistisch en herkenbaar schrijft over liefde, (liefdes)verdriet, jaloezie, woede en verlies.  

Toch komt het verhaal maar langzaam op gang, omdat het begint met Griffin en zijn verlies, zonder dat je Theo en zijn relatie met hem kent. Daardoor word je als lezer niet meteen in het verhaaal meegezogen, nocht in de emoties van Griffin, waardoor hij afstandelijk blijft. Silvera slaagt er echter wel in om meteen de nieuwsgierigheid naar Theo, Griffin en Jackson op te wekken, waardoor je wel wil blijven lezen.  

Uiteindelijk slaagt de auteur er wel in om je mee te nemen in Griffin zijn leven en dat is waar het boek goed wordt. Je krijgt meer en meer nieuwe herinneringen te zien van Theo en Griffin, waardoor je hen allebei beter leert kennen en je je meer verbonden voelt met de personages en hun verhaal. Je begint echt te voelen wat Griffin doormaakt doordat je eindelijk zijn leven leert kennen en begrijpen. Op dat moment wordt het verhaal herkenbaar en komt Vroeger is alles wat ik van je heb eindelijk tot zijn recht. Dan wordt het moeilijk om het boek weg te leggen, omdat je wilt weten hoe alles in elkaar steekt en gaat aflopen. Je wilt weten hoe Griffin leeft met het verlies, de keuzes die hij daardoor maakt of desondanks niet maakt. Je wordt meegezogen in de heftige, maar herkenbare gevoelens van verlies, verliefdheid en alles wat daar mee gepaard gaat. Zo wordt het einde toch heel erg krachtig en emotioneel.  

Vroeger is alles wat ik van je heb had een krachtig boek kunnen zijn, maar verliest een stuk van zijn kracht door het trage en moeilijke begin, waardoor alles in het begin heel afstandelijk aanvoelt. Als Silvera er in geslaagd zou zijn om de lezer meteen mee te nemen in Griffin zijn verhaal, dan was dit zonder een twijfel een topper. Uiteindelijk word je toch meegezogen in het verhaal omdat je Griffin (en Theo) leert kennen en begrijpen. Silvera weet je uiteindelijk mee te sleuren in de golf van herkenbare emoties die Griffin doorleeft en hij wekt je nieuwsgierigheid naar het verdere leven van Griffin na Theo’s dood. Eenmaal je mee bent in het verhaal, wordt Vroeger is alles wat ik van je heb toch heel mooi.