Lezersrecensie
Tussen waan en werkelijkheid
07 januari 2018
'Je vertrouwt erop dat je hetzelfde ziet als anderen, ' zegt ze, een paar gesprekken later. 'Dat je de wereld begrijpt zoals zij. Natuurlijk zijn er verschillen. Als je geen rood kunt zien, dan ben je kleurenblind. daar is een woord voor en het is niet erg. Maar een tafel zien en niet weten, niet zeker, of het een tafel is, zelfs als je het ruwe oppervlak kunt voelen, op datzelfde moment en het toch niet kunnen geloven, omdat je niet meer weet wat je vertrouwen kunt. Daarna zul je voor altijd anders zijn, anders door de gezichten van de anderen, door hoe zij naar jou kijken.'
Gevraagd naar haar grootste angst geeft Suyin dit antwoord. Het is Nino, de ik-persoon, de verteller van het verhaal die haar de vraag stelt. Sophie is ook aanwezig, net als Michael. Michael, de jeugdvriend van Nino, is Suyin aan het filmen terwijl ze de vragen van Nino beantwoordt. En dan vertelt Suyin over Grime, de gezichtloze, lange Slenderman, de hoofdpersoon van een van die enge verhalen die de groep schoolmeiden waar Suyin, samen met Sophie, onderdeel van was, elkaar vertelden. Maar Grime is vanaf dat moment langzaam maar zeker steeds reƫler geworden en ging meer en meer Suyins leven beheersen.
De vier zijn op dit moment allen aanwezig op Shelterwood, een instituut dat door Suyins vader is gesticht, speciaal voor jongeren zoals Suyin die wel wat beschutting en hulp kunnen gebruiken voor het omgaan met de buitenwereld. Nino en Michael zijn jeugdvrienden, maar Michael is een tijdlang buiten beeld geweest. Ineens, van de ene op de andere dag was hij weg zonder Nino ook maar iets te vertellen, niet lang nadat hij een volledig in paniek geraakte Nino uit het uitgestrekte woud rondom hun woonplaats redde.
Nino vertrekt niet lang nadat Michael is verdwenen naar Shelterwood en maakt daar kennis met Suyin, op wie hij hevig verliefd wordt, en Sophie, de vriendin van Suyin. Als hij vervolgens de kans krijgt om een kamer te huren in het huis waar Suyin en Sophie wonen, neemt hij dat natuurlijk met beide handen aan.
En dan, ineens, is Michael daar weer. Michael, die in de tussentijd oorlogsfotograaf is geworden maar ook een enorme belangstelling voor films heeft gekregen. Het lukt hem vrij eenvoudig op basis van zijn ervaring om ook - tussentijds - op Shelterwood te worden aangenomen en zijn eerste films te maken. Waaronder de film Grime, waar het fragment dat hierboven staat in voorkomt en die uitloopt op iets verschrikkelijks. Zo verschrikkelijk dat het de vriendengroep voor altijd opbreekt, zo lijkt het. Maar Nino en Sophie lopen elkaar weer tegen het lijf, worden verliefd en krijgen een kind, Kee. Maar Nino blijkt niet in staat om die zomer van de film achter zich te laten, en wil, zes jaar later, voor eens en voor altijd vaststellen en vastleggen wat er is gebeurd en gaat daarom op ontdekkingsreis.
Grime is een hallucinerend verhaal met een verteller, Nino, die zeer precies en concreet zijn verhaal vertelt door middel van vloeiend in elkaar overlopende flashbacks, die in bijna concentrische cirkels uiteindelijk het hier en nu weer bereiken. Langzamerhand wordt duidelijk wat er tijdens die laatste zomer op Shelterwood is gebeurd en wat Suyin gedaan heeft of zou kunnen hebben gedaan, want net zoals Grime laat de waarheid haar gezicht nergens duidelijk zien. Het is daarom uiteindelijk aan de lezer om de werelden van waan en werkelijkheid van elkaar te onderscheiden, zonder daarbij te kunnen terugvallen op zekerheden om een eigen verhaal te maken.
Gelezen ihkv De blind date leesclub #10 (december 2017) waardoor ik geholpen en gedwongen werd door, en samen met de andere deelnemers niets, maar dan ook niets zomaar voor waar aan te nemen.
Gevraagd naar haar grootste angst geeft Suyin dit antwoord. Het is Nino, de ik-persoon, de verteller van het verhaal die haar de vraag stelt. Sophie is ook aanwezig, net als Michael. Michael, de jeugdvriend van Nino, is Suyin aan het filmen terwijl ze de vragen van Nino beantwoordt. En dan vertelt Suyin over Grime, de gezichtloze, lange Slenderman, de hoofdpersoon van een van die enge verhalen die de groep schoolmeiden waar Suyin, samen met Sophie, onderdeel van was, elkaar vertelden. Maar Grime is vanaf dat moment langzaam maar zeker steeds reƫler geworden en ging meer en meer Suyins leven beheersen.
De vier zijn op dit moment allen aanwezig op Shelterwood, een instituut dat door Suyins vader is gesticht, speciaal voor jongeren zoals Suyin die wel wat beschutting en hulp kunnen gebruiken voor het omgaan met de buitenwereld. Nino en Michael zijn jeugdvrienden, maar Michael is een tijdlang buiten beeld geweest. Ineens, van de ene op de andere dag was hij weg zonder Nino ook maar iets te vertellen, niet lang nadat hij een volledig in paniek geraakte Nino uit het uitgestrekte woud rondom hun woonplaats redde.
Nino vertrekt niet lang nadat Michael is verdwenen naar Shelterwood en maakt daar kennis met Suyin, op wie hij hevig verliefd wordt, en Sophie, de vriendin van Suyin. Als hij vervolgens de kans krijgt om een kamer te huren in het huis waar Suyin en Sophie wonen, neemt hij dat natuurlijk met beide handen aan.
En dan, ineens, is Michael daar weer. Michael, die in de tussentijd oorlogsfotograaf is geworden maar ook een enorme belangstelling voor films heeft gekregen. Het lukt hem vrij eenvoudig op basis van zijn ervaring om ook - tussentijds - op Shelterwood te worden aangenomen en zijn eerste films te maken. Waaronder de film Grime, waar het fragment dat hierboven staat in voorkomt en die uitloopt op iets verschrikkelijks. Zo verschrikkelijk dat het de vriendengroep voor altijd opbreekt, zo lijkt het. Maar Nino en Sophie lopen elkaar weer tegen het lijf, worden verliefd en krijgen een kind, Kee. Maar Nino blijkt niet in staat om die zomer van de film achter zich te laten, en wil, zes jaar later, voor eens en voor altijd vaststellen en vastleggen wat er is gebeurd en gaat daarom op ontdekkingsreis.
Grime is een hallucinerend verhaal met een verteller, Nino, die zeer precies en concreet zijn verhaal vertelt door middel van vloeiend in elkaar overlopende flashbacks, die in bijna concentrische cirkels uiteindelijk het hier en nu weer bereiken. Langzamerhand wordt duidelijk wat er tijdens die laatste zomer op Shelterwood is gebeurd en wat Suyin gedaan heeft of zou kunnen hebben gedaan, want net zoals Grime laat de waarheid haar gezicht nergens duidelijk zien. Het is daarom uiteindelijk aan de lezer om de werelden van waan en werkelijkheid van elkaar te onderscheiden, zonder daarbij te kunnen terugvallen op zekerheden om een eigen verhaal te maken.
Gelezen ihkv De blind date leesclub #10 (december 2017) waardoor ik geholpen en gedwongen werd door, en samen met de andere deelnemers niets, maar dan ook niets zomaar voor waar aan te nemen.
2
4
Reageer op deze recensie