Heb lief!
Lars van der Werf beschrijft zichzelf op zijn website als een in 1987 geboren plezierdichter en schrijver uit Rotterdam, terwijl verderop nog staat dat hij geboekt kan worden om op te treden met zijn versjes en verhalen tijdens festivals en partijtjes. Lars van der Werf schrijft (dus...) geen lange, ingewikkelde, van symboliek en lyriek druipende gedichten. Hij haalt geen grappen uit met de lay-out, gebruikt geen biljartballen in plaats van letters, woorden en zinnen, experimenteert nergens, nee, hij schrijft versjes.
Ik wil nooit meer morgen
omdat vandaag zo mooi nog is
zo tijdloos zonder zorgen
dat ik morgen vast vannacht mis
De versjesbundel van Lars staat vol met vergelijkbare gedichtjes. Dat wil niet zeggen dat ze altijd maar even vrolijk of optimistisch zijn. Soms waarschuwen ze voorzichtig:
Ik kende iemand
die vandaag al als
morgen zag en dus
op 't einde ook al
een dag eerder
in z'n kist lag
En een enkele keer geeft Lars dichterlijk een wijze raad:
We moeten meer
hoelahoepen
We moeten meer
springen
We moeten meer krijten
op de stoepen
We moeten meer
kinderachtige dingen
Nee, er staat geen 'doen', wan dat rijmt niet op 'springen'.
Het grootste deel van de Versjes voor Lars zijn gedichten bestemd voor en gericht aan 'die ene' ander. Meestal lief en liefdevol, versjes die, mocht jij degene zijn die wordt bedoeld, zorgen dat je een beetje smelt. Zoals de uitsmijter, het 120ste versje:
Er zal ooit een tijd zijn
dat niemand meer weet hoe
jij een aardbei in de
zomerzon eet of hoe je soms
een pluk haar uit je ogen
blaast en lievig fronst
wanneer je verveeld bent of
verbaasd
Dus schrijf ik dat nu voor
mensen van later allemaal
zo goed als kan op zodat ze
straks weten hoe mooi je was
in een notendop
Wie smelt er niet van zo'n 'tussen neus en lippen gecomponeerd lijkend' liefdesgedichtje? Maar wat als je het volgende gedicht overneemt en voordraagt aan je geliefde?
Jij bent mijn gat
in de ozonlaag
Mijn palmolieplantage
int regenwoud
Jij bent mijn gierende
kettingzaag
Jij bent zo lekker,
lekker fout
Eén of meer van de versjes overnemen en zelf voordragen, of op briefjes of kaarten zetten en naar je lief opsturen, is geen enkel probleem. Dat raadt Lars zelfs aan als je zelf moeite hebt om dat wat in zo'n versje wordt gezegd, zelf onder woorden te brengen. Maar het is nog aardiger om je geliefde het versbundeltje en dus alle 120 gedichtjes, cadeau te doen en het dan samen te lezen of aan elkaar voor te lezen. Inderdaad, zoals op de achterkant van het boek staat, in bed, vlak voor het slapen gaan, met als gevolg dat ruzies oplossen, chagrijn in het niets verdwijnt en je van je tenen tot je haarpunten glimlachend de donkere nacht ingaat.
Nee, het is geen bundel vol grote onvergetelijk briljante poëzie, dat niet, maar wel lief. Héél lief.
Reageer op deze recensie