Shooting for the stars

Alexandra Monir is een Iraans-Amerikaanse auteur die eerder al enkele YA-boeken heeft geschreven. De laatste zes is het eerste deel van een nieuwe serie en staat nu al onder optie door producent Sony Pictures! Gelijkheid en vrouwenrechten staan hoog op Monirs lijstje en dat komt in dit boek tot uiting in het sterke personage van Naomi. Lezers die houden van sci-fi, spanning en sterke vrouwelijke hoofdrollen worden niet teleurgesteld.     De mensheid heeft te laat ingegrepen om zichzelf te redden. Pas toen het waterniveau steeg, wereldsteden overstroomden door tsunami’s en verwoest werden door aardbevingen, schrok men wakker. Maar de wereld zoals we die kenden was al verdwenen in de koude golven en voor velen was was er geen redding.    

Zo ook voor Leo, een jonge Romein die tijdens de overstromingen van zijn stad zijn ouders en jongere zusje verloor. Nu is hij alleen en heeft hij niets meer om voor te leven.    

'Ik hoop niet dat mensen me kwalijk zullen nemen wat ik van plan ben te doen. Het punt is dat ik niet zeker weet of ik überhaupt wel een keus heb. Deze dag lonkt al een jaar naar me ― sinds het water steeg en onze stad opslokte.'   

Leo’s redding komt in de vorm van een ruimtevaartproject: de Europamissie. Een internationaal project om jonge astronauten naar Europa, de veelbelovende maan van Jupiter, te sturen en daar een nieuwe kolonie te laten stichten. Hiervoor is over de hele wereld gezocht naar briljante jongeren die de talenten bezitten om de missie te laten slagen. Vierentwintig geselecteerden zullen in het International Space Training Camp getraind worden om de vaardigheden te leren die nodig zijn voor de missie. Uiteindelijk wordt er een team van zes jongeren gekozen die naar Europa zal reizen en de maan bewoonbaar moet maken voor de mensheid. Europa is hun laatste hoop. Europa is hun redding.    

Maar daar is Naomi, een briljante Iraans-Amerikaanse wetenschapster, het niet mee eens. Als een van de weinige geselecteerde jongeren heeft zij geen behoefte aan redding, sterker nog: zij heeft juist veel te verliezen als ze wordt gekozen voor de laatste zes. Ze staat kritisch tegenover de missie en vertrouwt de leidinggevende dr. Takumi en zijn motivaties voor de missie niet. Hij houdt details van een eerdere mislukte missie voor zich, en Naomi is ervan overtuigd dat niemand eigenlijk weet wat de astronauten tegen zullen komen op Europa. Deelname aan de Europamissie is verplicht en Naomi heeft dan ook geen andere keuze dan naar het ISTC te gaan. Maar daar legt ze zich niet bij neer. Ze móét erachter komen wat het werkelijke doel achter de missie is; niet alleen om terug naar huis te kunnen gaan, maar ook om de laatste zes te redden van een mogelijke dreiging die niemand aan ziet komen.    

Alexandra Monir is een van die auteurs die, zonder dat je het echt doorhebt, heel goed kunnen schrijven. Je vliegt door de bladzijden heen, de spanning is goed gedoseerd en de personages hebben geen overdreven dramatische karaktertrekjes. Leo en Naomi hebben verschillende ideeën over de missie maar je kunt je als lezer toch in allebei goed inleven. Dat ze verliefd worden is van ver aan te zien komen, maar hun romance wordt niet zoetsappig en brengt natuurlijk een nieuwe laag aan op het verhaal; star-crossed lovers, toepasselijker kan niet.    

De spanning wordt goed opgebouwd en ontstaat voornamelijk door het onderzoek van Naomi naar de geheimen van de missie. Het tempo ligt hoog, er gebeurt veel, en dat hoge tempo houdt Monir vast tot het einde. Zo word je als lezer toch op het verkeerde been gezet bij de selectie van de zes, en de gevolgen daarvan voor de missie. Het lezen van dit boek is eigenlijk als een reis door de ruimte, je wordt eerst keihard in je stoel gedrukt en ervaart daarna gewichtloosheid, het ontbreken van weerstand, maar ook de anticipatie op de landing; succesvol of rampzalig?