Lezersrecensie
Creativiteit in fantasie en stuctuur
Op de Boek10 presentatie van uitgeverij Godijn verscheen dit jaar ‘Het teken in de lucht’, een verhalenbundel met negen meeslepende sciencefiction verhalen, die bewijzen dat Johan Klein Haneveld naast een originele, ook technisch een geweldige schrijver is.
De verhalen in deze bundel hebben overeenkomstige motieven. Omdat ieder verhaal het motief in een andere situatie weergeeft, ontstaat er een veelzijdig beeld van het geheel. Met betrekking tot de personages in de verhalen zijn de constructivistische benadering van hoop, verlangen, creativiteit en idealisme erg sterk.
Een terugkerend thema in het werk van Klein Haneveld is religie. In verschillende verhalen en met name ‘Stad van de duivel’ speelt dit een belangrijke rol. In zijn tweeluik over de krakenvorst laat de auteur dit vooral zien in beelden. Bijvoorbeeld, priesters die zwarte gewaden dragen en de mysticus die te herkennen is aan de witte kleding. In ‘Het teken in de lucht’ zit het met name in woord en beeld. Zo dragen de vertegenwoordigers van de overheid, die religieus aandoet, witte gewaden en noemen zij zich vertegenwoordigers van de autoriteit. Het geheel is subtieler dan in het krakenvorst tweeluik, maar ook veel beklemmender.
Een ander sterk punt in dit boek is het contrast tussen het eerste en laatste verhaal. Voor mijn gevoel zijn deze verhalen thematisch identiek, maar wordt er door een tegenstelling aan te brengen in de overeenkomstige motieven o.a. hoop en thuiskomen een verschil aangebracht, wat het tot een creatief geheel maakt.
Het zou interessant zijn om een vergelijking te maken met de boeken van Sophia Drenth. Bij beide auteurs staat het individu tegenover de massa en welke keus heeft de eenling die zichzelf wil zijn, maar niet alleen wil staan?
Dus ‘Het teken in de lucht’ van Johan Klein Haneveld is niet alleen qua fantasie, maar ook in verhaaltechnisch opzicht door een constructivistische benadering van enkele motieven een geweldige mustread! #hettekenindelucht #Johankleinhaneveld #godijnpublishing
De verhalen in deze bundel hebben overeenkomstige motieven. Omdat ieder verhaal het motief in een andere situatie weergeeft, ontstaat er een veelzijdig beeld van het geheel. Met betrekking tot de personages in de verhalen zijn de constructivistische benadering van hoop, verlangen, creativiteit en idealisme erg sterk.
Een terugkerend thema in het werk van Klein Haneveld is religie. In verschillende verhalen en met name ‘Stad van de duivel’ speelt dit een belangrijke rol. In zijn tweeluik over de krakenvorst laat de auteur dit vooral zien in beelden. Bijvoorbeeld, priesters die zwarte gewaden dragen en de mysticus die te herkennen is aan de witte kleding. In ‘Het teken in de lucht’ zit het met name in woord en beeld. Zo dragen de vertegenwoordigers van de overheid, die religieus aandoet, witte gewaden en noemen zij zich vertegenwoordigers van de autoriteit. Het geheel is subtieler dan in het krakenvorst tweeluik, maar ook veel beklemmender.
Een ander sterk punt in dit boek is het contrast tussen het eerste en laatste verhaal. Voor mijn gevoel zijn deze verhalen thematisch identiek, maar wordt er door een tegenstelling aan te brengen in de overeenkomstige motieven o.a. hoop en thuiskomen een verschil aangebracht, wat het tot een creatief geheel maakt.
Het zou interessant zijn om een vergelijking te maken met de boeken van Sophia Drenth. Bij beide auteurs staat het individu tegenover de massa en welke keus heeft de eenling die zichzelf wil zijn, maar niet alleen wil staan?
Dus ‘Het teken in de lucht’ van Johan Klein Haneveld is niet alleen qua fantasie, maar ook in verhaaltechnisch opzicht door een constructivistische benadering van enkele motieven een geweldige mustread! #hettekenindelucht #Johankleinhaneveld #godijnpublishing
1
Reageer op deze recensie