Een boek om te koesteren
Het verhaal van Seb, de 17 jarige jongen die moeilijk aansluiting kan vinden bij zijn leeftijdsgenoten - die ook niet snapt waarom mensen de waarheid verbergen achter nietszeggende woorden - die echt bevriend raakt met Billie, een meisje van 14 die hem begrijpt zonder woorden, heeft me diep geraakt.
Billie raakt na een val van de trampoline in coma en vanaf die dag kruipt Seb helemaal in zijn schelp; zijn vader en moeder trachten hem uit die schelp te lokken door hem een geweer te schenken waardoor hij aansluiting vindt - maar toch niet echt - met jongens van zijn leeftijd.
Ivo Victoria weet precies de juiste woorden te vinden om de lezer te laten binnenkijken in de gedachtewereld van Seb, de jongen die door de wereld niet begrepen wordt, maar zelf ook de wereld niet begrijpt.
Doorheen het hele boek hangt eigenlijk een sfeer van mensen die elkaar niet nabij komen; zo heeft de auteur het voortdurend over 'de' moeder, 'de' vader, 'de' oom ... zij noemen elkaar nooit bij naam.
Voor elke situatie gebruikt de auteur de juiste taal: duister, als het om de gedachtewereld van Seb gaat, teder, wanneer hij het over Billie heeft, ruig bij de bijeenkomsten van de jongens en hun geweren en poëtisch waar hij de natuur beschrijft.
Wat mij betreft is dit een boek om te koesteren, niet alleen omwille van de taal maar ook omwille van de psychologische diepgang.
In tegenstelling tot veel van mijn mede-lezers geef ik dit boek 5***** en geef ik het een plaats op mijn favorieten plank.
Een citaat, typerend voor dit boek:
'Er was iets in de blik van mensen die het meenden, het écht meenden.
De meeste mensen kregen die blik nooit te zien omdat hun leven een aaneenschakeling was van bedrog en valse voorwendselen, omdat alles wat ze zeiden en voelden onder een laagje vernis zat dat beschaving werd genoemd.
Mensen die het meenden, die het écht meenden, braken moeiteloos door dat laagje heen, toonden zich met een echtheid die brutaal en onverschrokken was. De meeste mensen kenden het niet, maar hérkenden het onmiddellijk.'
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Francine Herrebaut
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
