Lezersrecensie
Een boek om te koesteren
Wanneer ik even de reeds geplaatste recensies overloop ben ik verbaasd over hoe veel lezers maar 1 of 2 sterren hebben toegekend aan dit prachtige boek.
Het verhaal van Seb, de 17 jarige jongen die moeilijk aansluiting kan vinden bij zijn leeftijdsgenoten - die ook niet snapt waarom mensen de waarheid verbergen achter nietszeggende woorden - die echt bevriend raakt met Billie, een meisje van 14 die hem begrijpt zonder woorden, heeft me diep geraakt.
Billie raakt na een val van de trampoline in coma en vanaf die dag kruipt Seb helemaal in zijn schelp; zijn vader en moeder trachten hem uit die schelp te lokken door hem een geweer te schenken waardoor hij aansluiting vindt - maar toch niet echt - met jongens van zijn leeftijd.
Ivo Victoria weet precies de juiste woorden te vinden om de lezer te laten binnenkijken in de gedachtewereld van Seb, de jongen die door de wereld niet begrepen wordt, maar zelf ook de wereld niet begrijpt.
Doorheen het hele boek hangt eigenlijk een sfeer van mensen die elkaar niet nabij komen; zo heeft de auteur het voortdurend over 'de' moeder, 'de' vader, 'de' oom ... zij noemen elkaar nooit bij naam.
Voor elke situatie gebruikt de auteur de juiste taal: duister, als het om de gedachtewereld van Seb gaat, teder, wanneer hij het over Billie heeft, ruig bij de bijeenkomsten van de jongens en hun geweren en poëtisch waar hij de natuur beschrijft.
Wat mij betreft is dit een boek om te koesteren, niet alleen omwille van de taal maar ook omwille van de psychologische diepgang.
In tegenstelling tot veel van mijn mede-lezers geef ik dit boek 5***** en geef ik het een plaats op mijn favorieten plank.
Een citaat, typerend voor dit boek:
'Er was iets in de blik van mensen die het meenden, het écht meenden.
De meeste mensen kregen die blik nooit te zien omdat hun leven een aaneenschakeling was van bedrog en valse voorwendselen, omdat alles wat ze zeiden en voelden onder een laagje vernis zat dat beschaving werd genoemd.
Mensen die het meenden, die het écht meenden, braken moeiteloos door dat laagje heen, toonden zich met een echtheid die brutaal en onverschrokken was. De meeste mensen kenden het niet, maar hérkenden het onmiddellijk.'
Het verhaal van Seb, de 17 jarige jongen die moeilijk aansluiting kan vinden bij zijn leeftijdsgenoten - die ook niet snapt waarom mensen de waarheid verbergen achter nietszeggende woorden - die echt bevriend raakt met Billie, een meisje van 14 die hem begrijpt zonder woorden, heeft me diep geraakt.
Billie raakt na een val van de trampoline in coma en vanaf die dag kruipt Seb helemaal in zijn schelp; zijn vader en moeder trachten hem uit die schelp te lokken door hem een geweer te schenken waardoor hij aansluiting vindt - maar toch niet echt - met jongens van zijn leeftijd.
Ivo Victoria weet precies de juiste woorden te vinden om de lezer te laten binnenkijken in de gedachtewereld van Seb, de jongen die door de wereld niet begrepen wordt, maar zelf ook de wereld niet begrijpt.
Doorheen het hele boek hangt eigenlijk een sfeer van mensen die elkaar niet nabij komen; zo heeft de auteur het voortdurend over 'de' moeder, 'de' vader, 'de' oom ... zij noemen elkaar nooit bij naam.
Voor elke situatie gebruikt de auteur de juiste taal: duister, als het om de gedachtewereld van Seb gaat, teder, wanneer hij het over Billie heeft, ruig bij de bijeenkomsten van de jongens en hun geweren en poëtisch waar hij de natuur beschrijft.
Wat mij betreft is dit een boek om te koesteren, niet alleen omwille van de taal maar ook omwille van de psychologische diepgang.
In tegenstelling tot veel van mijn mede-lezers geef ik dit boek 5***** en geef ik het een plaats op mijn favorieten plank.
Een citaat, typerend voor dit boek:
'Er was iets in de blik van mensen die het meenden, het écht meenden.
De meeste mensen kregen die blik nooit te zien omdat hun leven een aaneenschakeling was van bedrog en valse voorwendselen, omdat alles wat ze zeiden en voelden onder een laagje vernis zat dat beschaving werd genoemd.
Mensen die het meenden, die het écht meenden, braken moeiteloos door dat laagje heen, toonden zich met een echtheid die brutaal en onverschrokken was. De meeste mensen kenden het niet, maar hérkenden het onmiddellijk.'
17
4
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Francine Herrebaut
Gesponsord
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
'Bevreemdend, mysterieus en ongelofelijk. Esther Gerritsen maakt het onbereikbare perspectief herkenbaar.' – Jury Boekenbon Literatuurprijs 2024 over Gebied 19
