Waargebeurd verhaal van een Joodse jongen

In dit boek vertelt de oude Walter het verhaal in brieven en verhalen aan zijn kleindochter Jenny. Het boek begint als Walter nog maar een kleine jongen van vijfeneenhalf is. Walter, zijn zus, ouders en oma vluchten uit Duitsland naar Nederland. Het zijn Joodse mensen en in Nederland hopen ze veiliger te zijn als in Duitsland. Ze vestigen zich in Den Haag waar Walters vader een zaak in koffie en thee begint.

Maar als blijkt dat ze in Den Haag ook niet meer veilig zijn, komen ze in een vakantiehuis in Nunspeet terecht, iets later in een caravan in het bos en niet nog veel later behoren ze tot de mensen die de hutten in het pas-op kamp, het verscholen dorp bouwen. Omdat Walter niet meer naar school mag, zijn handschrift én Nederlands moet oefenen én zijn energie niet kwijt kan, stelt zijn moeder hem voor om brieven naar zijn oma te schrijven. Deze brieven welke in cursief schrift in het boek zijn gezet worden afgewisseld met de andere hoofdstukken. Alle hoofdstukken zijn redelijk kort, dit leest prettig, zeker als je bedenkt dat de doelgroep ook de jeugd is denk ik dat de hoofdstukken een fijne lengte hebben om per keer te lezen.

Ik vloog zelf het boek door, op blz 37 wordt gesproken over een politieagent, welke tegen de vader van Walter zegt enkel met hem te spreken en niet met de rest van het corps. Toen ik dat las, moest ik direct aan mijn opa denken. Hij was marechaussee (dit waren voor zover ik begrepen heb destijds de agenten op het platteland) in Hulshorst (dit ligt tussen Nunspeet en Ermelo en nabij Vierhouten) en was samen met een collega actief binnen het verzet. De rest van het corps was dat niet, wellicht was deze agent wel mijn opa of zijn goede collega….

Er komt helaas een inval in het verscholen dorp maar Walter en zijn ouders kunnen gelukkig vluchten. Ook dan regelt het verzet weer een andere verblijfplaats en ook nieuwe persoonsbewijzen. Het boek eindigt met de bevrijding en het vertellen van de verdere levensloop van Walter.