Lezersrecensie
Warm verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten
In het meisje zonder naam volgen we Lisa, ze is dertien jaar, woonachtig in Duitsland samen met haar vader, die huisarts is, haar moeder en haar oudere broer Martin die blind is. Omdat de oma van Lisa Joods is wordt de familie ook aangemerkt als Joods, ze worden uit hun woning verdreven. Hun vader was al eerder zijn praktijk uitgezet, maar als huisarts helpt hij Joodse plaatsgenoten die een arts nodig hebben. De moeder van Lisa ziet voor Lisa geen toekomst in Duitsland, zelf zal zij bij haar blinde zoon blijven omdat deze zonder haar natuurlijk reddeloos verloren is. Lisa haar vader is opgepakt door de Gestapo en niemand weet waar hij is. Op het laatste moment weet Lisa haar moeder een plekje op een van de kindertransporten naar London voor Lisa te bemachtigen.
De Kristallnacht in 1938 was aanleiding voor smeekbedes uit Duitsland richting het buitenland om Joodse kinderen op te nemen. Dit feit staat helaas niet zo uitgebreid in het boek, maar een zoektocht op Google bracht mij bij een artikel op Historiek over dit onderwerp. Het ging destijds in totaal om 60 á 70.000 kinderen die vanuit Duitsland, maar ook uit Oostenrijk en Tsjechoslowakije, naar Groot-Brittannië gehaald zijn.
Lisa wordt liefdevol opgevangen door Naomi en Dan, in eerste instantie is de communicatie van beide kanten nogal lastig maar dan raakt Lisa bevriend met twee klasgenootjes, Heinrich, of Harry zoals hij zich noemt sinds hij in Groot-Brittannië is aangekomen, en Hilda, een meisje met een Duitse moeder en Engelse vader. De moeder van Hilda nodigt Lisa uit vaak te komen, op deze manier leert ze de taal vlot spreken. Met Harry heeft ze een speciale band, ze zaten namelijk op dezelfde trein die hen richting London bracht, ze komen beiden uit het plaatsje Hanau in Duitsland.
Lisa doet het goed op school, geniet van haar vriendin Hilda en gaat er regelmatig op uit met Harry. Dit laatste weten tante Naomi en oom Dan niet, zij denken beiden dat ze bij Hilda is als ze op pad gaat. Harry heeft geen ouders meer en is een zogenaamde ‘bad-boy’. Hij neemt Lisa meerdere keren mee de stad in met de bus, ze reizen dan zwart, dit betekent na elke waarschuwing van de kaartjesverkoper uit de bus stappen en de volgende bus nemen. Harry vindt dit een sport, Lisa vindt het maar zo-zo.
Tijdens een van Lisa en Harry’s uitstapjes moet Lisa alleen naar huis omdat Harry nog wat zaken moet doen in de stad. Lisa heeft van Harry geld gekregen voor de bus en kan dus in een keer naar huis reizen. Helaas is er dan net een luchtaanval en moet de bus stoppen en de chauffeur adviseert alle passagiers naar de dichtstbijzijnde schuilkelder te gaan. Aangezien Lisa geen fan is van ruimtes onder de grond, rent ze kriskras de stad door. Op een gegeven moment vallen er nog meer bommen en een man die haar ziet lopen zegt dat ze dekking moet zoeken, slaat zijn arm om haar heen om samen een portiek in te duiken. Ze wordt gevonden door reddingswerkers, de man die half over haar heen ligt is dood, ze krijgt een kaartje opgespeld dat ze Smith heet, zo heette de overleden man, hij had namelijk zijn identificatie bij zich, dat had Lisa niet.
Als ze weer bijkomt, ligt ze in een ziekenhuis, ze heeft een gebroken arm en geheugenverlies. Wat hierna volgt is een zoektocht van beide kanten. Zowel Naomi en Dan als ook Harry zoeken naar Lisa. Maar ook Lisa als ze haar geheugen weer terug heeft zoekt hen.
Het verhaal maakt tegen het einde van het boek steeds grotere stappen, de meeste hoofdstukken verhalen over Lisa, maar ook zijn er hoofdstukken geweid aan Naomi en Dan en ook aan Harry. Het boek heeft gelukkig een mooi einde in de vorm van een epiloog.
De schrijfstijl van het boek is prettig en eenvoudig te noemen, als je van de boeken van Irma Joubert houd weet ik zeker dat dit boek je ook zal bevallen.
Mijn Google speurtocht vertelde mij overigens dat er inmiddels een vervolg op dit boek is, ‘The Married Girls’. Of dit boek ook naar het Nederlands vertaald gaat worden vraag ik me af, het boek is uit augustus 2017, dus al ruim een jaar oud. ‘Het meisje zonder naam’ is van augustus 2016 en is natuurlijk net pas vertaald, wat niet is kan natuurlijk nog komen.
De Kristallnacht in 1938 was aanleiding voor smeekbedes uit Duitsland richting het buitenland om Joodse kinderen op te nemen. Dit feit staat helaas niet zo uitgebreid in het boek, maar een zoektocht op Google bracht mij bij een artikel op Historiek over dit onderwerp. Het ging destijds in totaal om 60 á 70.000 kinderen die vanuit Duitsland, maar ook uit Oostenrijk en Tsjechoslowakije, naar Groot-Brittannië gehaald zijn.
Lisa wordt liefdevol opgevangen door Naomi en Dan, in eerste instantie is de communicatie van beide kanten nogal lastig maar dan raakt Lisa bevriend met twee klasgenootjes, Heinrich, of Harry zoals hij zich noemt sinds hij in Groot-Brittannië is aangekomen, en Hilda, een meisje met een Duitse moeder en Engelse vader. De moeder van Hilda nodigt Lisa uit vaak te komen, op deze manier leert ze de taal vlot spreken. Met Harry heeft ze een speciale band, ze zaten namelijk op dezelfde trein die hen richting London bracht, ze komen beiden uit het plaatsje Hanau in Duitsland.
Lisa doet het goed op school, geniet van haar vriendin Hilda en gaat er regelmatig op uit met Harry. Dit laatste weten tante Naomi en oom Dan niet, zij denken beiden dat ze bij Hilda is als ze op pad gaat. Harry heeft geen ouders meer en is een zogenaamde ‘bad-boy’. Hij neemt Lisa meerdere keren mee de stad in met de bus, ze reizen dan zwart, dit betekent na elke waarschuwing van de kaartjesverkoper uit de bus stappen en de volgende bus nemen. Harry vindt dit een sport, Lisa vindt het maar zo-zo.
Tijdens een van Lisa en Harry’s uitstapjes moet Lisa alleen naar huis omdat Harry nog wat zaken moet doen in de stad. Lisa heeft van Harry geld gekregen voor de bus en kan dus in een keer naar huis reizen. Helaas is er dan net een luchtaanval en moet de bus stoppen en de chauffeur adviseert alle passagiers naar de dichtstbijzijnde schuilkelder te gaan. Aangezien Lisa geen fan is van ruimtes onder de grond, rent ze kriskras de stad door. Op een gegeven moment vallen er nog meer bommen en een man die haar ziet lopen zegt dat ze dekking moet zoeken, slaat zijn arm om haar heen om samen een portiek in te duiken. Ze wordt gevonden door reddingswerkers, de man die half over haar heen ligt is dood, ze krijgt een kaartje opgespeld dat ze Smith heet, zo heette de overleden man, hij had namelijk zijn identificatie bij zich, dat had Lisa niet.
Als ze weer bijkomt, ligt ze in een ziekenhuis, ze heeft een gebroken arm en geheugenverlies. Wat hierna volgt is een zoektocht van beide kanten. Zowel Naomi en Dan als ook Harry zoeken naar Lisa. Maar ook Lisa als ze haar geheugen weer terug heeft zoekt hen.
Het verhaal maakt tegen het einde van het boek steeds grotere stappen, de meeste hoofdstukken verhalen over Lisa, maar ook zijn er hoofdstukken geweid aan Naomi en Dan en ook aan Harry. Het boek heeft gelukkig een mooi einde in de vorm van een epiloog.
De schrijfstijl van het boek is prettig en eenvoudig te noemen, als je van de boeken van Irma Joubert houd weet ik zeker dat dit boek je ook zal bevallen.
Mijn Google speurtocht vertelde mij overigens dat er inmiddels een vervolg op dit boek is, ‘The Married Girls’. Of dit boek ook naar het Nederlands vertaald gaat worden vraag ik me af, het boek is uit augustus 2017, dus al ruim een jaar oud. ‘Het meisje zonder naam’ is van augustus 2016 en is natuurlijk net pas vertaald, wat niet is kan natuurlijk nog komen.
1
Reageer op deze recensie
