Lezersrecensie
Aangrijpend verhaal
Boeken die zich afspelen voor, in of na de Tweede Wereldoorlog, ik heb er meerdere gelezen. Inmiddels ook gelezen hoe men in Polen de oorlog beleefde door de boeken van Irma Joubert, maar nog niet zo vaak las ik over hoe men in voormalig Oost en West Duitsland de oorlog beleefde. Dit boek leert mij daar veel over.
We maken kennis met de familie Dietz die in de jaren na de oorlog in het gebombardeerde deel van Hamburg hun leven weer probeert op te bouwen. Zonder man en vader want die is nog steeds spoorloos. Verder maken we kennis met de familie Anquist die in de voormalige DDR, tegen Polen aan, aan het einde van de oorlog in een prachtig landhuis woont met koeien, paarden en landbouwgrond. Als laatste maken we kennis met Anna Meerbaum, haar verhaal speelt zich af in 1992.
De drie verhalen lijken eerst geen verband te hebben met elkaar. De familie Dietz die in een kamer woont en leeft van de opbrengsten van de naai- en verstelwerkzaamheden die de moeder van het gezin doet, en van de opbrengsten van de zoon Hanno, hij struint door de platgebombardeerde stadsdelen en zoekt tussen het puin naar spullen die hij kan ruilen op de zwarte markt. Zodat er brood op tafel kan komen of dat er kolen gekocht kunnen worden. Zijn kleine zusje Wiebke helpt hem daarbij door bij de handkar te blijven staan terwijl hij door het puin heen loopt en dat op de handkar legt. Op een dag vindt hij in een kelder hout wat hij kan gebruiken, maar ook ziet hij daar een bloot lijk liggen, hij schrikt en vlucht de kelder uit, hij gaat toch terug voor het hout en ziet naast het lijk iets glimmends liggen en pakt dat ook mee. Bij zijn zusje ziet hij een jongetje wat er netjes gekleed uit ziet maar geen woord zegt. Ze nemen na enige discussie het jongetje mee naar huis waar het uiteindelijk zal opgroeien als hun broertje Joost Dietz.
We leren de familie Anquist ook uitgebreid kennen, aangezien zij rijk waren wordt tegen het einde van de oorlog hun huis geconfisqueerd door de Russen. Ze mogen er eerst nog blijven wonen als ze vluchtelingen opnemen, wat ze natuurlijk doen. Later verhuizen ze naar de hut aan het meer achter het landhuis en is het landhuis helemaal gevuld met vluchtelingen van divers pluimage. Uiteindelijk zullen ze vluchten naar Lübeck en later naar Hamburg vanwaar ze willen proberen te vluchten over zee naar Spanje samen met twee vluchtelingen die zij in hun landhuis hadden opgenomen.
In het verhaal wat zich onder andere rond Anna in 1992 en in 1993 afspeelt komen uiteindelijk alle verhalen samen, en hoe!
Een boek dat stemt tot nadenken en als je dan op tv beelden van oorlogen in andere landen ziet vermoed je dat het er wellicht heden ten dagen in oorlogsgebied nog best wel eens zo aan kan toegaan….
We maken kennis met de familie Dietz die in de jaren na de oorlog in het gebombardeerde deel van Hamburg hun leven weer probeert op te bouwen. Zonder man en vader want die is nog steeds spoorloos. Verder maken we kennis met de familie Anquist die in de voormalige DDR, tegen Polen aan, aan het einde van de oorlog in een prachtig landhuis woont met koeien, paarden en landbouwgrond. Als laatste maken we kennis met Anna Meerbaum, haar verhaal speelt zich af in 1992.
De drie verhalen lijken eerst geen verband te hebben met elkaar. De familie Dietz die in een kamer woont en leeft van de opbrengsten van de naai- en verstelwerkzaamheden die de moeder van het gezin doet, en van de opbrengsten van de zoon Hanno, hij struint door de platgebombardeerde stadsdelen en zoekt tussen het puin naar spullen die hij kan ruilen op de zwarte markt. Zodat er brood op tafel kan komen of dat er kolen gekocht kunnen worden. Zijn kleine zusje Wiebke helpt hem daarbij door bij de handkar te blijven staan terwijl hij door het puin heen loopt en dat op de handkar legt. Op een dag vindt hij in een kelder hout wat hij kan gebruiken, maar ook ziet hij daar een bloot lijk liggen, hij schrikt en vlucht de kelder uit, hij gaat toch terug voor het hout en ziet naast het lijk iets glimmends liggen en pakt dat ook mee. Bij zijn zusje ziet hij een jongetje wat er netjes gekleed uit ziet maar geen woord zegt. Ze nemen na enige discussie het jongetje mee naar huis waar het uiteindelijk zal opgroeien als hun broertje Joost Dietz.
We leren de familie Anquist ook uitgebreid kennen, aangezien zij rijk waren wordt tegen het einde van de oorlog hun huis geconfisqueerd door de Russen. Ze mogen er eerst nog blijven wonen als ze vluchtelingen opnemen, wat ze natuurlijk doen. Later verhuizen ze naar de hut aan het meer achter het landhuis en is het landhuis helemaal gevuld met vluchtelingen van divers pluimage. Uiteindelijk zullen ze vluchten naar Lübeck en later naar Hamburg vanwaar ze willen proberen te vluchten over zee naar Spanje samen met twee vluchtelingen die zij in hun landhuis hadden opgenomen.
In het verhaal wat zich onder andere rond Anna in 1992 en in 1993 afspeelt komen uiteindelijk alle verhalen samen, en hoe!
Een boek dat stemt tot nadenken en als je dan op tv beelden van oorlogen in andere landen ziet vermoed je dat het er wellicht heden ten dagen in oorlogsgebied nog best wel eens zo aan kan toegaan….
1
Reageer op deze recensie
