Bevreemdend, afstandelijk en toch broeierig en boeiend.

Dit is de vierde roman van Ivo Victoria (pseudoniem voor Hans Van Rompaey), een Vlaamse schrijver, woonachtig in Amsterdam. Zijn eerdere romans verschenen op de longlist en soms ook de shortlist van literaire prijzen. Hij schreef ook korte verhalen. Voor mij is dit boek een kennismaking met deze schrijver.

Seb vindt in Billie een zielsverwant en samen genieten ze van een heerlijke periode tot aan het incident waarbij Billie in coma raakt. Hoe lukt het Seb om hiermee te om te gaan? Welke invloed heeft zijn bijzondere ontwikkeling hierop en wat is de rol van de plaatselijke geschiedenis en van zijn omgeving op het verwerken van dit incident? Op kerstavond krijgt hij een geweer van zijn ouders en in de tijd die er op volgt wordt vechten een belangrijke bezigheid waarbij Seb sterk hecht aan de afgesproken regels terwijl deze steeds meer lijken te vervagen.

Victoria weet door gedetailleerde beschrijvingen van de hoofdpersonages en de omgeving, aan het begin van deze roman deze hoofdpersonages sterk in beeld te brengen. Ook weet hij de spanning goed op te voeren waardoor er, ondanks de winter periode, een broeierige sfeer ontstaat. Anderzijds hanteert hij een wat onderkoelde schrijfstijl en beschrijft hij enkele personages erg afstandelijk. Dit lijkt goed te passen bij de vroege ontwikkeling van het hoofdpersonage en versterkt dit beeld. Toch maakt deze manier van schrijven ook dat de samenhang van de diverse thema’s en gebeurtenissen zoek raken. Geheimen worden groot gemaakt maar blijven geheim. Alleen door het gekozen perspectief krijgt de lezer inzicht in deze situatie. De motieven van de handelingen van de personages blijven onduidelijk en wat onbegrijpelijk. Hierdoor roept het boek bevreemding op.
Door de beklemmende stijl aan het begin van het boek loopt de spanning sterk op. Door de plaats en deels ook tijd van handeling iets mysterieus mee te geven wordt dit versterkt. Toch zakt de spanning te vroeg weg en het lukt later niet meer om deze broeierige sfeer terug te halen. Aan het einde van het boek loopt de spanning weer even op maar door de afstandelijke schrijfstijl, te beperkt inzicht in motieven van de personages en onduidelijke samenhang van de gebeurtenissen is het iets te weinig geloofwaardig. Toch weet de schrijver het boek naar een mooi einde te brengen maar dit had minder thriller effecten mogen hebben.

Aanvulling op 7 januari 2017
Na het lezen plaatste ik snel mijn recensie en beschreef het gevoel dat het boek mij op dat moment gaf.
Bij nader inzien moet het boek anders bekeken worden. De bevreemding, die de schrijfstijl oproept, overheerste en had invloed op de beoordeling van het bijzonder vertelde plot. Na enkele dagen blijft dit boek in het hoofd hangen en dan dringt door dat die bevreemding juist de kracht van het boek en het plot is. De lezer gaat mogelijk snel op zoek naar een afgerond plot terwijl juist de parallelprocessen tussen verschillende hoofdpersonages van belang blijkt voor de structuur van het boek. Dit heeft de schrijver bijzonder knap gedaan waardoor het boek een gevoel van ongedurigheid geeft in de maagstreek, die blijft hangen, tot dagen nadat het boek gelezen is.

Aangezien ik een eerste druk las kan ik melden dat er een fout staat in een van de hoofdstukken waarbij oudste zoon genoemd wordt terwijl er in dat hoofdstuk juist sprake is van de aanwezigheid van de jongste zoon. Ook wordt een kleindochter per abuis nichtje genoemd in dit zelfde hoofdstuk.