Te veel zijpaadjes om een coherent geheel te vormen

Amsterdam, een overval op een geldtransportwagen. Een koffer met wisselgeld wordt naar de supermarkt gebracht, een andere moet worden opgehaald. Twee bestelwagens, twee fietsers en een winkeleigenaar die niet helemaal correct lijkt te reageren. Zijn alle slachtoffers en getuigen wie ze beweren te zijn? Wat zat er precies in de opgehaalde koffer? Wie is de opdrachtgever van de overval en wat is de link met een belangrijke voetbalmatch die op stapel staat?

Topcrimineel Dommel lijkt het helemaal voor elkaar te hebben. Hij heeft bezwarend materiaal in handen waarmee hij politievrouw Barbara kan chanteren. Is hij betrokken bij de zaak? Wat is zijn relatie met de louche ex van Barbara? Een ex voor wie zij nog gevoelens lijkt te koesteren... 

Carla Vermaat (1952) is een Nederlands schrijfster van thrillers en romans, die in 1976 debuteerde. Onder het pseudoniem Mary Morgan schrijft ze thrillers en als Susanna Verbeek schrijft ze voor uitgeverij Marken, terwijl het merendeel van haar boeken bij Ellesy is ondergebracht.

Bloed druk (jawel, mét spatie) is het vijfde deel in de serie ‘Barbara, politievrouw’. Het boek is perfect als losstaand verhaal te lezen. De collega’s van het politiebureau worden netjes aan je voorgesteld en al heel snel is duidelijk dat Barbara’s liefdesleven niet over rozen is gegaan. Ze is gescheiden, had een relatie met een louche figuur en woont nu samen met de rustige Mark.

Het verhaal gaat een beetje alle kanten op, er zijn verschillende verhaallijnen, waarbij aanvankelijk niet duidelijk is welke de spil van het verhaal zal zijn. Het had allemaal iets strakker gemoeten, te vaak wordt er afgeweken naar bijkomstigheden. Wanneer alles uiteindelijk in een stroomversnelling komt, blijkt dat de auteur zich ietwat vergaloppeerd heeft. Te veel personages met onduidelijke onderlinge relaties, een te ingewikkelde ontknoping. Zoals een van Barbara’s collega’s terecht zegt: hier valt nauwelijks een touw aan vast te knopen. Bovendien vertonen bepaalde verhaallijnen losse eindjes, dat kon beter.

Is het dan allemaal kommer en kwel? Zeer zeker niet. Bloed druk is voor het grootste deel een plezier om te lezen. Vermaat heeft een vlotte pen, de gebruikte taal is eenvoudig en van ingewikkelde zinsconstructies houdt ze zich ver. Haar boek kent een aantal fijne en herkenbare personages. Zo sleept Barbara een paar kilootjes te veel met zich mee en heeft ze last van hoge bloeddruk. In een aantal van haar collega’s zullen veel lezers zich vast ook herkennen.

Bloed druk laat zich moeilijk in een hokje stoppen. Het is geen thriller, daarvoor is het verhaal niet spannend genoeg en is er te veel aandacht voor personages die geen rol spelen in de eigenlijke politiezaak. De term misdaadroman dekt de lading nog het best. Wie dit boek van Vermaat in huis haalt, krijgt een vlot leesbaar verhaal te lezen, ideaal voor wie niet op zoek is naar hoogspanning of een perfect uitgewerkte plot.