Over Mattias die zo graag de nummer twee wil zijn

De Noor Johan Harstad heeft een tiental boeken (en een aantal toneelstukken) op zijn naam staan. Het aantal prijzen dat hij met zijn werk wist te winnen, spreekt tot de verbeelding. Tot zijn meest bekende boeken behoren 'Darlah: 172 uur op de maan' (jeugdroman) en 'Buzz Aldrin, waar ben je gebleven?'.

(citaat) “Hoe meer vrienden je om je heen verzamelt, naar des te meer begrafenissen zul je waarschijnlijk moeten. Meer mensen om te missen als ze verdwijnen. Hoe meer je je opricht, des te meer stenen ze naar je kunnen gooien. Maar wie alleen is, stelt slechts zichzelf teleur. Zo dacht ik.”

Mattias, een jonge kerel die werkt als tuinman en net door zijn vriendin gedumpt werd, gaat in op de vraag van een aantal vrienden en neemt samen met hen de boot naar de Faeröer. Bij aankomst gaat er echter iets helemaal mis en belandt hij eenzaam en verlaten in de gietende regen in een bushokje. Hij kan zich niet herinneren wat er gebeurd is, weet niet waar zijn vrienden gebleven zijn en stapt dan maar bij een zekere Havstein in de auto. Die blijkt psychiater te zijn en neemt hem mee naar een soort tehuis waar psychiatrische patiënten verblijven in afwachting van hun terugkeer naar de echte wereld.

En dan begint een prachtig verhaal. Over vriendschap. Over hoe het voelt om te willen verdwijnen, een radertje in een groot geheel te willen zijn. Over hoe het voelt om te willen leven zonder sporen na te laten en onzichtbaar te zijn. Kortom, hoe het voelt om de nummer twee te willen zijn. Het boek vertelt over de eeuwige strijd van Mattias, een strijd tegen zichzelf, maar ook tegen de mensen die meer van hem willen dan hij bereid is te geven.

(citaat) “Zo gaat dat nu eenmaal. Je doet allerlei dingen, behalve datgene wat je zou moeten doen. Ik was ontzettend bang. Voor alles. En ik was blij dat ik dat niet wist.”

Mattias is geboren op de dag dat Neil Armstrong als eerste voet op de maan zette. Tweede mens op de maan was Buzz Aldrin, niet toevallig het idool van Mattias. Maanlandingen, space shuttles en astronauten, ze spelen een niet onbelangrijke rol in dit boek. Originaliteit ten top. Harstad neemt ons niet alleen mee naar het verleden van Mattias, hij weet ook ontzettend beeldend te vertellen over het desolate landschap op de Faröer, een eilandengroep ergens tussen IJsland en Noorwegen, geteisterd door eeuwige regen en wind. Fascinerend.

De manier van schrijven van Harstad, zijn oog voor detail, zijn gevoel voor de kleine dingen van ons bestaan, al dat maakt van 'Buzz Aldrin' een absolute topper. Prachtige zinnen weet de auteur uit zijn pen te toveren, dingen om bij stil te staan.

(citaat) “Je moet niet beginnen je te verstoppen, want dan verdwijnen mensen, dan raak je ze kwijt, een voor een, ze komen nooit meer terug.”