Inspecteur Karen Eiken Hornby komt moeizaam op gang

Maria Adolfsson (1958) is Zweedse en woont in Stockholm. Tot voor kort werkte ze in de wereld van de communicatie, maar ondertussen is ze voltijds auteur. Haar grote doorbraak kwam er in 2017, toen in Zweden het eerste deel in de Doggerland-serie verscheen. De boeken hebben inspecteur Karen Eiken Hornby als leidende figuur en spelen zich af op de fictieve eilandengroep Doggerland (gelegen tussen Denemarken en Groot-Brittannië). De serie zou ondertussen aan achttien landen verkocht zijn.

Het jaarlijkse oesterfestival op de Doggereilanden is voorbij, iedereen slaapt zijn roes uit. Die rust wordt inspecteur Karen Eiken Hornby niet gegund, want zij krijgt de schrik van haar leven wanneer ze wakker wordt naast haar baas. Een paar uur later krijgt ze te horen dat er een vrouw is vermoord, de ex van haar baas nota bene. Karen wordt op de zaak gezet...

Een fantastisch uitgangspunt voor een boek, je voelt de intriges aankomen. Helaas is wat volgt aanvankelijk slecht te verteren. Het verhaal wordt zeer afstandelijk verteld en je krijgt nauwelijks een band met de personages. Het gaat uitsluitend over het politiewerk, dezelfde dingen worden tot vervelens toe herkauwd. Daarnaast veel beschrijvingen van de eilanden en het landschap. Leuk, ware het niet dat de drie Doggerlandeilanden en hoofdstad Dunker fictief zijn en je dus eigenlijk niets opsteekt.

Bijna vanzelfsprekend grijpt de auteur na een tijd terug naar gebeurtenissen uit het verleden, het eigenlijke verhaal wordt onderbroken door flashbacks uit 1970. Zou de oplossing van de moord daar te vinden zijn? Zowel qua opbouw als inhoud is ‘Misleiding’ niet bijzonder origineel. Dat ware niet zo’n probleem wanneer de auteur voor boeiende personages en dialogen gezorgd zou hebben. Helaas is het daar vrij lang op wachten.

Na twee derde van het boek gaat het de goede kant op. Plots zit er pit in de personages en komen we meer over hen te weten. Er is leven in de brouwerij, precies wat deze thriller nodig had. De laatste honderd bladzijden zijn sterk en spannend en maken veel goed. De eerste Doggerland strandt daarmee in de middenmoot van de vele Scandinavische en andere thrillers. Adolfsson heeft het schrijven wel degelijk in de vingers en dus krijgt ze met het tweede boek in de serie een nieuwe kans om zich echt te bewijzen.

Recensie gebaseerd op de originele versie ‘Felsteg’.