Een novelle over dementie
Begin augustus verschijnt dit boekje, ik las alvast de originele Zweedse versie. Het boekje telt 86 blz (de vertaling slechts 48 blz), is ongeveer zo groot als een pocket, maar heeft een hardcover. Het is een prachtige editie, met een tiental tekeningen. De Nederlandse titel 'En elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer' vind ik niet bijzonder mooi (het woordje ‘steeds’ is voor mij overbodig).
De tekst van dit boek werd eerst gepubliceerd op de blog van de auteur, het was nooit de bedoeling dat het als boek zou verschijnen. Dat is uiteindelijk toch gebeurd, het verhaal ging zijn eigen leven leiden. Backman staat trouwens al zijn royalties af aan Hjärnfonden, een stichting die geld inzamelt voor het onderzoek naar hersenziekten.
Het boek gaat over dementie, hoe vertel je aan je kleinzoon dat je geheugen je langzaam in de steek laat? Korte verhaaltjes waarin we een kijkje nemen in het leven van een grootvader, een vader en een kleinzoon.
Op de achterflap van het boek staan een paar rake dingen, uitspraken die ontroeren. Het boek zelf wist me uiteindelijk minder te raken dan verwacht, maar ik geef toch dit ene stukje mee:
"Det här är en kort berättelse om stora rädslor. Om att älska och att sörja, om det obegripliga i hjärnans sjukdomar och det obarmhärtiga i att bli tvungen att säga adjö till någon som fortfarande är här." Vrij vertaald wordt dat: "Een klein verhaal over grote angsten. Over liefhebben en rouwen, over het onbegrijpelijke van hersenziekten en het meedogenloze van afscheid moeten nemen van iemand die er nog steeds is."
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Greet Braem
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
