Besta je nog wel na het overlijden van je geliefde?

We maken kennis met Anna Portier wanneer ze op haar sterfbed ligt. Ze is op dat moment zestiger en wordt thuis verpleegd. Ze neemt ons mee door haar herinneringen. Naar haar jeugd die ze doorbracht met broer Victor, naar haar veel te vroeg overleden liefde Paul en haar bijzondere carrière.

Verderleven nadat je grote liefde je ontvallen is, Anna heeft het er ontzettend moeilijk mee. Haar leven kan haar gestolen worden, ze wil het liefst verdwijnen. Echt bestaan doet ze voor haar gevoel niet meer. Wel is ze gefascineerd door het oprapen en elders weer neerleggen van stenen, als een soort bewijs dat ze toch nog leeft. Is het misschien daarom dat ze als ghostwriter aan de slag gaat? Om zich zo te kunnen verliezen in het leven van andere mensen?

"Het verhaal moest flatteus zijn, dan slikten haar klanten alles. Ze naaide de mensen in een pak van woorden en ze dachten stuk voor stuk dat het hun huid was. Het had een uitweg geleken, maar de weg liep dood; De werkelijkheid bleek net zo goed verzonnen. Ze moest iets anders bedenken."

Wanneer Anna stervende is, veranderen de dingen. Hoewel ze voor de lezer een vrij ongrijpbaar personage blijft, wil ze niet langer onzichtbaar zijn en wil ze tevoorschijn komen. Ze neemt contact op met broer Victor die in de Verenigde Staten woont. Zal hij Anna op tijd bereiken en kan ze met een gerust hart sterven?

"Vanbuiten lijk je het meest op jezelf. Voor anderen vertoon je veel meer eenheid, ben je eenduidiger dan voor jezelf. Helder. Een buitenstaander herkent je altijd. Vanbinnen is dat een ander verhaal. Niet eens een verhaal. Voor zichzelf bestaat ze uit delen die niet in elkaar passen. Een puzzel met gaten. Sterker: het zijn niet eens gewone puzzelstukken. Ze mogen er dan zo uitzien, maar ze zijn nooit geschikt geweest voor een glanzende en complete voorstelling. Is het daarom dat een mens zo graag gezien wil worden? Omdat je dan even denkt dat je heel bent?"

Het nabestaan van Anna Portier kenmerkt zich door een zeer eenvoudige schrijfstijl, enkele stukken tekst daargelaten. Korte zinnen houden het tempo hoog, het lezen van dit boekje is een kwestie van uren. Het bestaat uit vier delen, die elk zijn opgebouwd uit verschillende korte tot zeer korte hoofdstukken. De ernst en diepgang, die de tekst op de achterflap doet vermoeden, komen onvoldoende tot hun recht, wellicht doordat er te veel gefocust wordt op allerlei faits divers. Het boek is bij momenten ietwat bevreemdend en lijkt niet volledig te doen wat de auteur voor ogen had bij het schrijven ervan.

Judith Maassen (1963) studeerde rechten en literatuurwetenschappen in Nijmegen en Londen. Sinds 2004 is ze de impresario van haar broer Theo Maassen (Nederlands cabaretier en acteur). Ook werkt ze als tekstschrijver voor de Stichting CPNB, is ze recensente en stelde ze de verhalenbundel Echte vrouwen kiezen anders samen. Het nabestaan van Anna Portier is haar debuutroman.