Auteurs blazen geschiedenis nieuw leven in

De huidige Nederlandse kroonprinses Amalia dankt haar naam aan de stammoeder van het Koninklijk Huis. Om deze laatste te leren kennen, moet je terug in de tijd. Naar de zeventiende eeuw. 1622. De zeventienjarige gravin - en tevens hofdame - Amalia van Solms volgt koningin Elizabeth Stuart op de voet. Nadat ze samen gevlucht zijn naar ’s-Gravenhage, krijgt Frederik Hendrik van Oranje-Nassau de energieke hofdame in het vizier. Het duurt voor haar, als ambitieuze jonge vrouw, niet zo lang om door te groeien tot vertrouwelinge van haar koningin. Frederik Hendrik van zijn kant doet er alles aan om Amalia voor zich te winnen. Hij wil immers trouwen en een gezin stichten. Ze geeft zich echter niet zonder slag of stoot gewonnen.

“Ze kon haar tong wel afbijten. Hij raakte er zichtbaar door uit zijn evenwicht. Hij was in die twee jaar veranderd. Meer groeven in zijn voorhoofd, meer rimpels in zijn gezicht. Hij oogde zelfs wat vermoeid, en kwetsbaar, zoals nu bleek.”

 
Het zal allemaal moeten verlopen volgens haar eigen plannen. Amalia wil de koninklijke kroon, zodat haar kinderen op rozen kunnen zitten later. Een periode van oorlogen gooit roet in het eten; ze breekt niet en gaat vol overtuiging door, tot in het extreme. Er is slechts één winnaar…

Vanaf de proloog pakken de twee schrijvers de lezer in en katapulteren hem of haar terug naar de Gouden Eeuw. Het plaatje klopt helemaal, zo voelt het in ieder geval toch aan. Een logische structuur, waarbij de chronologische volgorde een plus is. Het is precies alsof je zelf deel uitmaakt van de entourage van het hof. De ervaren auteurs zetten knap vakwerk neer. De scheidingslijn tussen werkelijkheid en fantasie is ondoorzichtig. In een heel toegankelijke taal dompelen Marianne en Theo Hoogstraaten je onder in de geschiedenis. Je komt pas weer bovendrijven, vijftig jaar na het eerste hoofdstuk. Concreet betekent dit 21 augustus 1672. Amalia’s erfenis is een bijzonder leerrijke roman over een stuk Nederlandse historie. Impressionant, zelfs voor de Vlaamse lezers.

“Haar hand trilde toen ze de brief opzij legde. Ze moest er rekening mee houden dat niet Hendrik, maar de Spanjaarden de strijd gingen winnen.”

Zo sterk als Amalia zelf is, als de protagonist, zo krachtig zijn eveneens de andere belangrijke karakters uitgediept. Uitvoerig researchwerk is aan het schrijven van de roman voorafgegaan, zoveel is wel zeker. Met Amalia’s erfenis blaast het schrijversechtpaar Marianne en Theo Hoogstraaten de geschiedenis nieuw leven in. Dit boek is geen thriller maar een spannende historische roman; waarin de geladenheid meermaals hoop oplaait. Een geslaagde mix van fictie en realiteit uit het verleden.