Verbazingwekkend en meesterlijk staaltje hocus pocus

Het werkwoord ‘ophouden’ staat niet in zijn rijk gevulde woordenboek. De Amerikaanse successchrijver Stephen King (1947) doet het echt niet kalmer aan. De buitenstaander, zijn nieuwste product, is alweer een dikke pil van bijna 600 pagina’s vol mysterieus leesplezier. Intussen voelt Annemarie Lodewijk het oeuvre van de meester bijzonder goed aan. Ze heeft immers al heel wat eerder werk van King vertaald naar het Nederlands. Hulde!

Flint City, een (fictief) stadje in de staat Oklahoma staat op stelten wanneer het levenloze lichaam van een elfjarige jongen wordt ontdekt. De roodharige Frank Peterson werd op gruwelijke wijze misbruikt en door zijn moordenaar… doodgebeten. Terry Maitland, de gerespecteerde leraar Engels en tevens sportcoach, wordt al vrij snel gearresteerd als de enige verdachte. Hij wordt aangeklaagd en moet alleen nog bekennen. Toch blijkt Maitland te beschikken over een glashelder maar eigenlijk onmogelijk alibi. Rechercheur Ralph Anderson en zijn collega’s zijn dan weer op hun beurt in het bezit van overtuigend bewijsmateriaal en getuigenissen tegen coach T. Hoe kan dit?

“Ralph snapte niet hoe het kon, maar hij wist ook niet hoe David Copperfield dwars door de Chinese Muur had kunnen lopen en dat had Ralph op tv zien gebeuren. Als het inderdaad zo was, was Terry Maitland niet alleen een moordenaar, maar een moordenaar die hen allemaal uitlachte.”

In De buitenstaander gaat Stephen King – de alleskunner - er weer snoeihard tegenaan; hij zorgt voor vonken en vuur. De spanning is voelbaar vanaf de eerste pagina, tevens drijft hij de snelheid meteen krachtig op. Het mysterieuze verhaal valt nooit stil; het wordt pas ietwat afgeremd, zodra de eerste stukjes van de quasi onmogelijke puzzel op de juiste plaats vallen. Heel pienter – of geraffineerd (?) – is ook de hereniging (voor de echte fans!) met een van de meest geliefde personages uit Kings vorige thrillers…

In elf duidelijk omlijnde delen, telkens onderverdeeld in korte hoofdstukken, ontvouwt zich een verhaal dat je werkelijk niet loslaat. De constante perspectiefwisselingen houden je gegijzeld, vastgeketend aan het boek. Van de plotwendingen krijg je niet genoeg, je wil steevast meer. Vol ongeduld wacht je op de verlossing: wie en waar is toch die duivelse buitenstaander? De auteur bijt zich vast in zijn personages; niets ontglipt hem, zelfs het kleinste detail kan belangrijk zijn. King eert - op een wel heel originele manier - zijn Amerikaanse collega en thrillerschrijver Harlan Coben. Deze passage zorgt tevens voor een aangename verlichting van de druk op een lezershoofd.

“'Dames en heren, een warm welkom voor onze gastspreker van vandaag, Harlan Coben!’ Vanuit de coulissen kwam een kale man aanlopen die zo lang was dat hij zich moest bukken om mevrouw McDermott een hand te kunnen geven. Het leek alsof hij een kind begroette dat zich als volwassen vrouw had verkleed.”

De schrijfstijl is heel doordringend; de dialogen sleuren de lezer onophoudelijk mee. Je geniet mateloos van de vertelkunsten van de erudiete schrijver.

De eerste helft van het boek bestaat uit een fascinerend moordmysterie; zoals het hoort in een uitmuntende thriller. Nadien betreedt het steeds maar voortjakkerende verhaal het beklemmende pad van het bovennatuurlijke. Een verbazingwekkend, meesterlijk staaltje hocus pocus. Stephen King is geen outsider.