Intrigerend debuut

Theater- en prozaschrijver, columnist Lucas de Waard (1984) volgde in Utrecht met succes de schrijversopleiding aan de HKU. Sinds het verschijnen van De kamers mag je hem eveneens romanschrijver noemen. Hij werkt momenteel in opdracht aan twee toneelvoorstellingen en heeft reeds enkele ideetjes voor een tweede roman; die dus nog niet is ontkiemd.

Hoofdpersonage Aram de Smet is een ontslagen televisiepresentator. Tot overmaat van ramp wordt hij ook nog in de steek gelaten door partner Liz, een succesvol rechercheur. Hierdoor belandt hij erg gelaten en als een dolende man aan de rand van de samenleving. Louter toevallig stuit hij tijdens het inkijken van een recherchedossier van Liz op de naam van zijn jeugdvriend Bo Flinterman, waarmee hij alle contact verloren heeft nadat Bo hem eerder vertelde dat hij gedachten van anderen kon opvangen. Het recherchedossier behandelt de onrustwekkende verdwijning van Pandora, een jong meisje. Aram ruikt nu zijn kans om zijn fouten uit het verleden recht te zetten. Hij merkt dat zijn jeugdvriend in de nesten zit en wil hem helpen; zonder te vermoeden, dat hij evenwel in een verschrikkelijk wespennest gaat belanden.

Pandora kan niet praten; ze heeft in haar hoofd een bijzondere kamer waarin ze haar woorden en zinnen opslaat. Bo heeft een gelijkaardige kamer die hij reserveert om zijn herinneringen een plaats te geven.

"In mijn hoofd het donderende geraas van een openstaande sluis. Ik herkende niets meer, geen woorden, geen zinnen. Het klonk als miljoenen krekels. Als een stad die instort. Je moet weten, het gaat al jaren best goed met mij. Het heeft een plek gekregen. Maar op die ene ochtend ging het mis, alles wat ik had opgebouwd aan rust en kalmte versplinterde als vallend kristal. Ik voelde mezelf langzaam wegzakken in een inktzwarte paniek."

De kamers is een psychologische roman, waarin de complexiteit van de menselijke geest centraal staat. Als lezer moet je, zoals Pandora en Bo, een speciale kamer in je hoofd reserveren om dit verhaal te kunnen opnemen en verwerken. Het waarom van, en het onderlinge verband tussen de gebeurtenissen in het heden en het verleden geven tijdens het lezen aanleiding tot verwarring. Deze roman lezen, een thriller is dit zeker niet, vereist een opperste concentratie. Aanvankelijk is het bijna onmogelijk om de personages te plaatsen. De volhoudende lezer wordt evenwel aan het einde van dit boek beloond met een bijzondere ontknoping, die alles in een totaal ander daglicht zal plaatsen. De psychologische geladenheid van dit verhaal wordt enigszins verlicht door de duidelijke woordenschat, de sterke dialogen en soepele schrijfstijl van Lucas de Waard. Hij kruipt in de huid van elk afzonderlijk hoofdkarakter, zelfs wanneer dat karakter psychische problemen heeft.

De kamers is fictie, geen autobiografische roman over deze auteur; gelukkig maar! Zijn drie hoofdpersonages zijn eerder saaie mensen, die vooral kampen met het gevoel dat ze falen in hun leven. Ze moeten zichzelf bij elkaar rapen om de draad dat leven opnieuw op te nemen; dit gaat echter ten koste van andere mensen. Vol bezieling spit Lucas de Waard diep in het verleden van zijn belangrijkste karakters; van primordiaal belang om dit verhaal te kunnen plaatsen.

Dit is een boek waar je niet echt vrolijk van wordt. Fascinerend is het wel; bij momenten spannend, soms ook verwarrend. Een roman, neergepend met een cynische lach. Een gedurfd experiment en intrigerend debuut.