Pijn die na een knock-out aan je hersenen blijft kleven

Na een opmerkelijk debuut volgt vaak het zo gevreesde tweede boek, de ultieme nachtmerrie van menig schrijver. Ook de Amerikaanse Hanya Yanagihara (1975) verwachtte dat haar nieuwe roman geen succes zou worden. Na Notities uit de jungle overtreft ze evenwel zichzelf met haar tweede boek Een klein leven. Een klapper in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. De auteur schreef dit verhaal van 750 pagina’s in een periode van nauwelijks 18 maanden. Ook in ons taalgebied wordt deze roman meer dan waarschijnlijk een bestseller. Een eerste aanzet is alvast veelbelovend: Boek van de Maand bij De Wereld Draait Door. Tevens gaf het Hebban panel van boekverkopers voor deze roman een unaniem, volmondig ‘hot’ als eindbeoordeling.

Een kleurrijk groepje van vier studievrienden woont na het afstuderen in New York. De aantrekkelijke acteur Willem, kunstenaar JB, architect Malcolm en tenslotte is er ook nog Jude St. Francis, advocaat. Hun levensloop wordt gedurende een dertigtal jaar gevolgd. Jude is erg introvert, intelligent maar mysterieus. Hij wil niets vrijgeven over zijn eigen verleden; zijn vrienden weten als geen ander dat Jude een zware last met zich meedraagt. Ambitieus zijn ze evenwel alle vier en ze zullen het elk afzonderlijk ook ver schoppen. De zwarte vlek bij Jude wordt steeds maar groter. Geholpen door zijn vrienden die er alles aan doen om zijn pijn te verzachten. Het wordt echter bijzonder twijfelachtig of hij ooit van zijn vreselijke demonen uit zijn verleden zal worden verlost.

“Op maandag weet hij dat het ontstoken zal raken. Tussen de middag verschoont hij het verband dat hij de avond ervoor heeft aangelegd, maar als hij het voorzichtig losmaakt trekt hij zijn huid mee, en hij propt zijn pochet in zijn mond om niet te schreeuwen. Er komt iets uit zijn arm, klonters met de consistentie van bloed maar de kleur van houtskool, en hij zit in zijn badkamer op de grond heen en weer te wiegen terwijl zijn maag zich omdraait en voedselresten en zuur opgeeft, en zijn arm zijn eigen afvalstoffen, zijn eigen excretie loost.”

Zijn lichaam en ziel zijn zwaar getormenteerd. Jude St. Francis is de meest stille en mysterieuze van de vier vrienden; hij draagt een verschrikkelijk trauma met zich mee. Hij is evenwel de centrale as waarrond dit verhaal draait. Jude is een man die zijn uiterste best doet om het onrecht te overwinnen dat hem vroeger werd aangedaan. Tevens wil hij verlost worden van zijn drang tot zelfvernietiging. In Een klein leven kan een stevige boodschap van hoop er niets aan veranderen; dit boek is en blijft een erg duistere, tragische en zwaarbeladen roman. Een verhaal dat de dualiteit schetst tussen de echte kracht en het onvermogen van vriendschap.

De eerste hoofdstukken zorgen voor wat verwarring… De auteur gaat traag van start en je vraagt je af: welke kant gaat het op met de vier hoofdrolspelers? En dan komt plots de chemische reactie op gang en slaat Yanagihara ongenadig toe. Het onheil is reeds geschied; vanaf dat moment kan het niet snel genoeg gaan… Grandioos hoe deze vrouwelijke auteur er wonderwel in slaagt haar vier mannelijke helden uit te tekenen en hun gevoelens en levenservaringen op papier te zetten. Hanya Yanagihara perst je als lezer emotioneel uit, zodat de belangrijkste personages op je netvliezen gebrand blijven, waarbij vooral Jude nog lang zal blijven nazinderen. Sublieme karaktertekeningen in een complex en beklijvend levensverhaal. Toch ook even benadrukken dat naarmate het boek vordert, brutale en emotionele scènes geen uitzondering zijn en het verhaal steeds donkerder wordt.

Een klein leven is ‘hot’ en zal dit vermoedelijk nog wel even blijven. Een roman die langzaam binnenkomt maar nadien als een helse pijn na een verlammende knock-out aan je hersenen blijft kleven.