Dit intermezzo is Adler-Olsen onwaardig

Moord terwijl u wacht is niet het nieuwste en tevens achtste deel in zijn serie Q. De Deense succesrijke thrillerauteur Jussi Adler-Olsen (1950) laat zijn fans nog een aantal maanden smachten. Om die talrijke en rusteloze lezersogen toch enigszins te sussen, is Moord terwijl u wacht uitgebracht. Een novelle - vertaald door Kor de Vries – die niet eens de honderd pagina’s haalt. Het kleine formaat en het aanzienlijke lettertype tonen in ieder geval aan hoe minuscuul het boek is. Zijn deze dure pagina’s ruimschoots de moeite, alsook de investering waard?

“Wat een fantastische gewaarwording. Het voelde bijna alsof de muis op de kat joeg. Voortdurend op zijn tenen lopend door bos en kreupelhout, geluidloos op jacht naar het slachtoffer.”

Lars Hvilling Hansen ondergaat in een kappers- en schoonheidssalon, bij François, een echte metamorfose. Heel bewust kiest hij hiervoor, omdat zijn vrouw hem bestempelt als ‘saai’. Vervolgens dumpt hij haar. Een fris en mooi uiterlijk moet een nieuwe impuls geven aan zijn leven. Dergelijke transformatie heeft slechts een tijdelijk effect. Een tweede intensieve behandeling bij François, die officieel Jens Sørensen heet, dringt zich op. Dit kost echter een fortuin; aldus beslist de protagonist een bijzonder lucratieve activiteit te beginnen als zelfstandige huurmoordenaar. Tevens noemt hij zich Michel De La Motte voortaan. Klinkt indrukwekkend, toch? Het lijkt hem allemaal nog heel goed te gaan lukken ook; de eerste potentiële klant dient zich heel snel aan.

“In feite had Lars een hekel aan bloed. Dat was zo verdomde rood, plakkerig en onvoorspelbaar. Spetters hier en janboel daar. Alleen de gedachte al hoe cruciaal het eigenlijk was, grenzend aan walgelijk, deed hem bijna flauwvallen.”

Volgens de quote op de achterflap is Moord terwijl u wacht “een razend spannend moordverhaal”. Moorden vinden zeker plaats, machtig spannend is het echter nooit. Verwacht geen knap overdonderende plot, hiervoor is het verhaal te kort. Uitgediepte karakters? Helaas, driewerf helaas. De lezer verneemt slechts bitter weinig over het hoofdpersonage en de andere heerschappen. Van één ding ben je zeker: je hersenen geraken in geen enkel geval overbelast. Het verhaal is flink doorspekt met humor; een bekend en gewaardeerd bestanddeel uit zijn vorige boeken. Dat wel. Vermakelijk is het eveneens en de opzet is behoorlijk geslaagd.

Goed als een licht verteerbare entree, vooraleer het hoofdgerecht op de ongeduldige lezerstafel komt. Ruim twee jaar na het verschijnen van Selfies, wachten de aanhangers van de schrijver op het achtste deel in de serie Q! Plusminus een uur leesplezier, dit intermezzo is Adler-Olsen onwaardig.