Een spetterend psychologisch geladen vuurwerk!

Alleen al die benauwende beginzin zorgt voor flink wat schemering:

'Er zijn dagen waarop een naderend onheil zich aankondigt, niet openlijk zichtbaar zoals een donkergrijze hemel die noodweer voorspelt, maar subtiel.'

Ze breekt maar al te graag een lans voor de vrouwelijke thrillerauteurs uit Vlaanderen. Deze dames worden – vooral qua mediabelangstelling – maar al te vaak gediscrimineerd tegenover hun mannelijke collega’s. Schemerzone is haar vijfde thriller, waarmee de Vlaamse Hilde Vandermeeren (1970) op overtuigende wijze haar internationale ambities nog maar eens extra benadrukt.

Na een behoorlijk rebelse jeugd kost het de intussen dertigjarige Kate Evans bloed, zweet en tranen, om haar leven in Londen in goede banen te leiden. Ze woont in een betaalbaar flatje in Wembley en is aan de slag als verpleegkundige in een privékliniek. Jammer dat ze lijdt aan een bijzonder zeldzame neurologische aandoening: narcolepsie. Hierdoor krijgt ze plots overdag totaal oncontroleerbare slaapaanvallen, verliest ze het bewustzijn en gaat zelfs hallucineren. Niemand mag dit weten, ze houdt het zelfs verborgen voor haar intimi. Toch gaat het goed fout wanneer een tweet, afkomstig van haar Twitteraccount, met confidentiële informatie over een patiënt belandt bij de paparazzi. Tot overmaat van ramp blijft het hier niet bij; er is nog een andere belager die duistere plannen smeedt. 

Ze plukt haar verhaalkiemen uit de realiteit. Ook voor Schemerzone heeft de Vlaamse schrijfster zich gebaseerd op waargebeurde feiten. Zoals steeds heeft ze zich vooraf goed voorbereid en gedocumenteerd: heel wat opzoekwerk verricht naar het fenomeen narcolepsie, ze heeft tevens een bijzondere reis ondernomen naar Londen. De auteur heeft een scherpe neus, waarbij ze zelfs een eenvoudig gegeven kan doen uitgroeien tot een extra plus aan haar verhaal. Zo is haar personage de ‘kleine mens’ - zeg niet dwerg - Nano ontstaan na een rondje googelen naar een interieur van een Londense winkel. De schrijfster botste toen op een foto van een als Oempa Loempa verklede dwerg uit een boek van Roald Dahl (Sjakie en de chocoladefabriek). Deze kleine man zweefde aan een katrol met een magnum champagnefles boven de hoofden van een feestende groep mensen. Nadat ze deze informatie plaatste op Facebook, kreeg ze een reactie van een van haar fans: “Als het maar geen clown is, want daar heb ik een enorme angst voor”. Meteen werd dan ook het akelige figuurtje geboren, de horrorclown uit Kate haar nachtmerries.

'Hij was op een tiental centimeters van haar bed verwijderd toen hij het mes omhoog hief. Ergens begon een muziekje te spelen, het leek op de melodie van de muziekdoos uit haar kindertijd. De clown verstarde. Ineens was hij weg.'

In haar typisch glasheldere en erg toegankelijke taal zet Vandermeeren de nodige druk op haar psychologische misdaadroman. Als vanzelfsprekend begeleidt ze haar lezers naar een toestand van algehele narcose; ze ontwaken pas na de epiloog. De menselijke psyche, zowel van het hoofdpersonage Kate Evans als van de misdadiger, wordt beangstigend neergezet. De spanning wordt erg kundig opgebouwd vanaf het eerste hoofdstuk. Tijdens de cursief weergegeven passages kruip je als lezer onder de hersenpan van de enge moordenaar.

Schemerzone is een prachtig, origineel en beklemmend verhaal, waarin de Britse locatie uitstekend past. De behandelde onderwerpen zijn ook niet mis: de gevaren van de Engelse roddelpers, de potentieel dramatische gevolgen van foutief gebruik van sociale media, kindermisbruik, vluchtmisdrijf, verdachte overlijdens van ouderen, de hypocriete houding van mensen, het buitensporige gedrag van sommige sporthelden…

Een spetterend psychologisch geladen vuurwerk!