Sprankje magie in fijne feelgood

Feelgood met een vleugje magie: daarmee heb je Midden in de winternacht van Kristin Hannah (1960) het best getypeerd. Het boek begint direct behoorlijk heftig. De ik-persoon in het verhaal, de pas gescheiden Joy Candellaro, heeft helemaal geen zin in de kerst die voor de deur staat. Vorig jaar vierde ze het nog samen met haar man Thomas en zusje Stacey, maar dit jaar is ze moederziel alleen. Waarom ze haar zus, met wie zo heel close was, niet meer ziet snap je als de reden van haar scheiding duidelijk wordt: ze heeft haar man met haar zusje betrapt in hun echtelijke bed. Dat wens je toch je ergste vijand niet toe? Maar de horror is nog niet voorbij. Als ze besluit om er tussenuit te gaan en de enige vlucht waarop nog een stoel vrij is een charter naar het plaatsje Hope is, besluit ze ter plekke dat Hope is wat ze nodig heeft. Maar het lot beslist anders. Als Joy ternauwernood een ernstig ongeluk overleeft, komt ze terecht in de Bed & Breakfast van de zesjarige Bobby en zijn vader Daniel. Beiden zijn in diepe rouw om het verlies van hun moeder en ex-echtgenote.

Het boek is verdeeld in twee delen. Het eerste deel van het verhaal roept nogal wat vraagtekens op. Het is op zijn zachtst gezegd nogal ongeloofwaardig dat Joy, na het ernstige ongeluk dat ze net aan overleeft, onopvallend en lopend vertrekt van de plaats des onheils. Ook komt het een beetje vreemd over dat vader Daniel zo enorm gebukt gaat onder het verlies van zijn ex-vrouw. Dat je treurt, en dan misschien nog wel met name voor je kind dat zijn moeder heeft verloren, is te begrijpen, maar het is wel je ex-vrouw en daar ben je natuurlijk niet voor niets van gescheiden. Het is net allemaal een beetje ‘too much’. Desondanks is dat geen belemmering om toch volkomen in het verhaal mee te gaan. Dat is voornamelijk te danken aan de prettige schrijfstijl van Kristin Hannah en de manier waarop ze haar personages tot leven brengt en hun gevoelens en emoties geloofwaardig beschrijft. Het zijn drie eenzame zielen die door hun verdriet met elkaar verbonden zijn en al lezende hoop je zo dat ze al dit verdriet een plaatsje kunnen geven. De kleine Bobby is zo eenzaam in zijn grote verdriet dat je hem meteen in je armen wil sluiten en wil troosten.

"Hij ziet er volkomen gebroken uit, dit jongetje dat vanochtend zijn vader nog trotseerde en mij liet blijven."

Door zijn jonge leeftijd weet hij zijn gevoelens niet onder woorden te brengen bij zijn vader. Daniel op zijn beurt verdrinkt in zijn eigen verdriet en kijkt lijdzaam toe hoe hij en zijn zoon steeds verder uit elkaar groeien. Ondertussen worstelt Joy met haar eigen problemen. Natuurlijk hoop je dat ze alle drie hun grote verlies een plekje kunnen geven en ze uiteindelijk weer vol vertrouwen naar de toekomst durven te kijken.

In deel 2 van het verhaal blijkt alles toch anders dan het eerste deel je wilde doen geloven. Dan worden de dingen die je in deel 1 nogal ongeloofwaardig vond in perspectief geplaatst. Ondanks al het verdriet, blijft de toon licht en is het voornamelijk een verhaal over hoop, liefde en het geloof dat magie werkelijkheid kan worden.

De echte fans van Kristin Hannah vinden dit verhaal niet tot haar beste boeken behoren. Als dit je eerste kennismaking met haar is, zal je zeker niet teleurgesteld worden en het boek beoordelen voor wat het is: een fijne feelgood in kerstsferen voor een paar uurtjes aangenaam leesplezier.