Heerlijke feelgood voor paar uurtjes onbekommerd leesplezier

Wat kan Cora Carmack tot heerlijk schrijven: humoristisch, soms serieus maar altijd zo dat je bijna niet kan stoppen met lezen. En met ‘Op het spel’ is dat niet anders. Hoofdpersonen zijn Dallas Cole en Carson McClain. Dallas gaat studeren en denkt eindelijk onder het juk van haar vader vandaan te zijn. Maar niets is minder waar. Tot haar afgrijzen vertelt hij dat hij de nieuwe football-trainer wordt op haar universiteit. En wat ze heeft geleerd tijdens haar tijd op high school is dat niemand de dochter van de coach durft te daten. En dan loopt ze op de eerste vrijdagavond op de campus tijdens een feestje ook nog haar ex Levi Abrams tegen het lijf. Al snel is duidelijk dat Levi Dallas enorm gekwetst heeft en je krijgt spontaan een hekel aan hem. Wat een opgeblazen, zelfingenomen kwal zeg. En het kringetje rondom Levi is eigenlijk niet anders. Als Dallas tijdens het feestje probeert te ontsnappen springt ze letterlijk in de armen van Carson. Carson die er alles voor over heeft om met football zijn studiebeurs veilig te stellen. De vonken spatten er direct af en ze had nog wel zo met zichzelf afgesproken dat ze nooit, maar dan ook nooit meer zou daten met een speler uit het football-team! Want na al die jaren dat haar leven voornamelijk om football draaide, kan ze de sport inmiddels niet meer luchten of zien.

Het leuke van de hoofdpersonen van Cora Carmack is, dat het over het algemeen geen oppervlakkige types zijn. Er zit altijd wel een diepere laag in de karakters. En dat is bij Dallas en, in minder mate bij Carson, ook weer het geval. Langzaam maar zeker wordt duidelijk wat er tussen Dallas en Levi is voorgevallen en waarom het haar moeite kost om weer helemaal voor een nieuwe relatie te gaan. En zoals gezegd, ontbreekt de humor ook in dit boek niet. Ik moest af en toe smakelijk lachen om de opmerkingen van Dallas hartsvriendin Stella: een heerlijk ongecompliceerde flapuit die Dallas aanspoort om van het leven te genieten en er zelf ook vrolijk op los leeft.

Qua schrijfstijl gaat Cora verder op dezelfde manier als in de Losing it trilogie: ze laat afwisselend Dallas en Carson aan het woord in korte hoofdstukken. Je komt zo van beide kanten te weten wat ze denken, doen en wat ze van elkaar vinden in het bekende spel van aantrekken en afstoten. Het is niet vernieuwend maar dat hoeft ook niet. Het is je gewoon weer even lekker onderdompelen in een onvervalste feelgood waar je niet te veel bij na hoeft te denken. En natuurlijk ontbreken de erotische scènes niet, hoewel veel minder aanwezig en expliciet dan in haar eerdere boeken.

Cora heeft ‘Op het spel’ opgedragen aan haar vader en het eerste wat ik me afvroeg toen ik haar opdracht las was of dit boek misschien wel een klein beetje autobiografisch was. En deze vraag beantwoordt ze gelukkig in haar nawoord. Leuk om zo ook nog iets te weten te komen over Cora’s eigen ervaring met football.

Kortom: een heerlijke feelgood en goed voor een paar uurtjes onbekommerd leesplezier.