Originele plotwending redt het verhaal

Sprong in het diepe van Tamara Haagmans is een van haar eerste boeken die in 2018 uitkwamen, nadat ze in 2017 de korte verhalenwedstrijd van het Valentijngenootschap won. Haar korte verhalen zijn feelgood en vol humor en laten je vaak met een grote glimlach op je gezicht achter. Dat ze bij dit boek nog minder ervaring heeft in de opbouw van een verhaal in vergelijking tot haar latere boeken is te merken.

In Sprong in het diepe draait het verhaal om twee personen: de ik-persoon Tessa en de mysterieuze Thomas. Meer personages die een rol van betekenis spelen komen er niet in voor. Nadat Tessa haar relatie op de klippen heeft zien lopen en tegelijkertijd haar baan is kwijtgeraakt, vertrekt ze naar een golfresort in Cochem. Een vakantie die haar ouders geboekt hebben, maar waar ze zelf verstek moeten laten gaan. Als ze daar badmeester Thomas ontmoet en hopeloos voor hem valt, gooit ze al haar reserves overboord en besluit ze voor één keer in haar leven spontaan te reageren en het aanbod van Thomas om samen met hem op reis te gaan aan te nemen en figuurlijk een ‘sprong in het diepe’ te maken.

Al lezende begin je je helaas steeds meer te ergeren aan het gedrag van Tessa: het ene moment zit ze schaamteloos te flirten en twee tellen later is ze opeens een verlegen, naïef meisje. Op andere momenten kan ze verschrikkelijk boos op Thomas zijn om dan nog geen minuut later 100% om te draaien en gezellig en vrolijk weer met Thomas op pad te gaan. Het is allemaal wat ongeloofwaardig en het zorgt ervoor dat je je totaal niet kunt inleven in haar personage. Ook Thomas is een rare snuiter. Omdat je het verhaal leest vanuit het perspectief van Tessa, snap je niets van zijn wispelturige gedrag en wat je al helemaal niet snapt is dat Tessa als een mak schaap Thomas klakkeloos volgt van de ene bestemming naar de andere, zonder iets te vragen. En dan haar moeder die haar alleen maar veel plezier toewenst terwijl haar dochter met een volkomen onbekende man de halve wereld overvliegt, zonder dat er alarmbellen afgaan met visioenen van drugssmokkel en loverboys.

Ondanks deze wat mindere punten moet je regelmatig glimlachen om dingen die Tessa in goed vertrouwen doet en die uitmonden in hilarische scènes. Daarbij verschijnt regelmatig het beeld van Haagmans zelf voor ogen. Als je haar een beetje volgt via de social media, weet je dat dit soort belevenissen zomaar uit haar eigen leven gegrepen zouden kunnen zijn. Behalve grappig is haar schrijfstijl ook direct, gemakkelijk te lezen en vol (ontwapenende) zelfspot die je terugziet in de persoon van Tessa. Toch komt haar schrijfstijl in dit boek niet helemaal tot zijn recht en het komt wat gehaast en niet helemaal zorgvuldig over. Een voorbeeldje: Tessa en Thomas bestellen regelmatig eten omdat ze knorren van de honger, maar vervolgens gaat het zonder dat ze een hap gegeten hebben de prullenbak in en eten ze verder niets meer.

Lange tijd vraag je af waar het verhaal heen gaat. Er gebeurt niet zo heel veel anders dan dat Tessa op stap is met Thomas, dat ze hem een lekker ding vindt, ze zichzelf steeds voorhoudt dat ze gewoon alle kansen moet grijpen en Thomas maar op zijn mooie blauwe ogen moet geloven. Maar dan is er een geweldige twist die je totaal niet verwacht. Deze originele wending brengt het verhaal in een klap naar een hoger plan. Dan valt alles op zijn plaats en begrijp je het vreemde gedrag van Thomas. Dan pas leef je ook mee met Tessa en hoe zij zich op dat moment moet voelen. Het is jammer dat dit zo laat in het verhaal gebeurt en dat juist deze momenten niet een groter deel van het verhaal uitmaken. Dat had gezorgd voor de nodige diepgang, die nu grotendeels ontbreekt. Het zou  zowel de personages als het verhaal op zich zoveel sterker hebben gemaakt. Maar door deze originele wending in het verhaal stijgt de waardering wel naar drie sterren en sla je het boek toch tevreden dicht.