Lezersrecensie
De strijd van een chronisch zieke
Chronisch ziek zijn is het onderwerp van deze roman. Een onderwerp waar weinig boeken over zijn geschreven. Waarom eigenlijk niet vroeg Hanna Bervoets, zelf chronisch zieke, zichzelf af? Waarschijnlijk omdat chronisch ziek zijn een ander grilliger verloop heeft ten opzichte van andere bekende progressieve ernstige ziektes met een afgebakend verloop. Ziek zijn zonder uitzicht op volledig herstel is geen interessant onderwerp voor een roman.
Toch is Hanna deze uitdaging aangegaan en heeft een goed verhaal weten te schrijven over een chronische zieke. In dit boek heeft ze gekozen voor het fictieve personage Clay, die na bezoek aan een kinderboerderij besmet is geraakt met het Q-koorts virus en hieraan het Q-koortsvermoeidheidssyndroom (QVS) heeft overgehouden.
Het lukt Clay niet om zijn chronische aandoening te accepteren, hij grijpt iedere mogelijkheid van behandeling aan. Wanneer hij door zijn zoektocht vereenzaamd en vervreemd van iedereen, komt hij in een soort van Alice in Wonderland-achtige parallelwereld terechtkomt, met Susan Sontag als gids.
Het verhaal is opgebouwd in korte hoofdstukken en wordt door een derde persoon verteld.
Na het passeren van de denkbeeldige grens tussen beide Rijken krijgt Clay de keus om een lijf uit te kiezen wat het beste bij hem past en wat hij op sleeptouw mee zal moeten dragen voor de rest van zijn leven. Omdat dit lijf al snel erg zwaar wordt moet hij op zoek naar een hulpmiddel, een kar. De bureaucratie in de zorg wordt perfect beschreven. Er is een districtskantoor met een regiobestuur. Eenmaal een kar bemachtigt is de gezondheid van Clay al zover achteruitgegaan dat de kar te zwaar loopt. Dus hij moet op zoek naar kruipolie. De zoektocht naar behandeling en genezing in het reguliere circuit is realistisch beschreven. Wanneer de specialisten op hun vakgebied niets kunnen constateren dan verliezen ze snel hun belangstelling.
Maar hoop doet leven en dus gaat Clay het woud (alternatieve circuit) in. Daar komt hij in contact met de medicinale wiet. Wanneer Clay ook in het woud geen heil vindt komt hij in de laatste fase van acceptatie (Greenville) terecht.
Mooie metaforen geven de strijd van een chronische patiƫnt weer. Het is een prachtige roman met veel diepgang. Een goede handleiding om inzicht te verschaffen in de beperkingen, de eeuwigdurende strijd en pijn van een chronisch zieke.
Toch is Hanna deze uitdaging aangegaan en heeft een goed verhaal weten te schrijven over een chronische zieke. In dit boek heeft ze gekozen voor het fictieve personage Clay, die na bezoek aan een kinderboerderij besmet is geraakt met het Q-koorts virus en hieraan het Q-koortsvermoeidheidssyndroom (QVS) heeft overgehouden.
Het lukt Clay niet om zijn chronische aandoening te accepteren, hij grijpt iedere mogelijkheid van behandeling aan. Wanneer hij door zijn zoektocht vereenzaamd en vervreemd van iedereen, komt hij in een soort van Alice in Wonderland-achtige parallelwereld terechtkomt, met Susan Sontag als gids.
Het verhaal is opgebouwd in korte hoofdstukken en wordt door een derde persoon verteld.
Na het passeren van de denkbeeldige grens tussen beide Rijken krijgt Clay de keus om een lijf uit te kiezen wat het beste bij hem past en wat hij op sleeptouw mee zal moeten dragen voor de rest van zijn leven. Omdat dit lijf al snel erg zwaar wordt moet hij op zoek naar een hulpmiddel, een kar. De bureaucratie in de zorg wordt perfect beschreven. Er is een districtskantoor met een regiobestuur. Eenmaal een kar bemachtigt is de gezondheid van Clay al zover achteruitgegaan dat de kar te zwaar loopt. Dus hij moet op zoek naar kruipolie. De zoektocht naar behandeling en genezing in het reguliere circuit is realistisch beschreven. Wanneer de specialisten op hun vakgebied niets kunnen constateren dan verliezen ze snel hun belangstelling.
Maar hoop doet leven en dus gaat Clay het woud (alternatieve circuit) in. Daar komt hij in contact met de medicinale wiet. Wanneer Clay ook in het woud geen heil vindt komt hij in de laatste fase van acceptatie (Greenville) terecht.
Mooie metaforen geven de strijd van een chronische patiƫnt weer. Het is een prachtige roman met veel diepgang. Een goede handleiding om inzicht te verschaffen in de beperkingen, de eeuwigdurende strijd en pijn van een chronisch zieke.
1
1
Reageer op deze recensie