De balans is zoek

Kellen is in Talisbinder (in een vertaling van Hanneke van Soest) nog steeds op de vlucht, onder andere voor magiërs, premiejagers en het schaduwzwart. In Gitabria komen Kellen en zijn metgezellen op het pad van een bijzondere uitvinding, een mechanische vogel. Maar er zijn spionnen uit alle kanten van het continent, die ook de vogel in handen willen krijgen. Want de vogel is niet zomaar een mechanische uitvinding, het kan een oorlog tussen alle volkeren ontketenen…  

Dus Kellen en zijn vrienden gaan weer op pad, en Talisbinder begint weer een paar weken na het voorgaande deel Schaduwzwart. In dit deel komt Kellen meer dan een oude bekende tegen, de world building van Sebastien de Castell zit ook in dit deel weer subliem in elkaar. Details blijken van groot belang te zijn voor het verdere verloop van het verhaal. Dit betekent wel dat het aan te raden is om meerdere delen na elkaar te lezen, om alle details goed te kunnen plaatsen.  

Kellen moet in Talisbinder weer regelmatig sluwe listen verzinnen om zijn tegenstanders te verslaan. Zijn vindingrijkheid blijft verbazen, al blijft Kellen nogal op zichzelf gericht. Wel is Kellen, meer dan in de andere delen van de serie, bezig met het beschermen van zijn vrienden. Dit maakt hem een sympathieker personage dan in de andere delen, ondanks dat Reichis nog tegen hem zegt “Nee, knul, je hebt een vreselijke persoonlijkheid”. Maar toch weet de antiheld zonder toverkracht regelmatig zijn tegenstanders, en de lezer, te verbazen met zijn vindingrijkheid.    

Het personage Reichis, de eekhoornkat, doet denken aan een eigenwijze kat. Zijn karakter is beschermend tegenover zijn vrienden, maar hij kan erg agressief overkomen: “Schreeuwend over oogbollen, oren en tongen scheurde hij de huid van zijn vijand aan flarden. Je kunt een eekhoornkat beter niet kwaad maken”. Ook de band tussen Kellen en Reichis is amusant. Daarnaast wordt het verleden van Ferius wat duidelijker door de ontmoeting met andere Argosi. Het is wel duidelijk dat zij voornamelijk een bijfiguur is in de serie, want helaas wordt er niet erg diep op de details ingegaan.  

De illustraties in het boek zijn prachtig, ieder hoofdstuk begint met z’n eigen illustratie door Sam Hadley. De illustraties zijn gedetailleerd en laten de volgende kaart zien die op het pad van het rondtrekkende stel komt, en laten meteen zien wat voor pad dit zal zijn. Ook leuk is dat Reichis de eekhoornkat op de cover staat, het dier is een van de meest intrigerende personages in de serie.  

Ondanks alles is het verteltempo, net als in Schaduwzwart, erg laag. Het verhaal wordt heel gedetailleerd verteld en hoewel dat zoals eerder opgemerkt van belang is voor het verloop van het verhaal, kan het pagina’s duren voordat een scene volledig is opgebouwd. Zonde, want uiteindelijk heeft De Castell een boeiend verhaal geschreven met Talisbinder, maar de balans tussen wereldopbouw en verteltempo heeft hij niet gevonden.