'Verdwenen' maakt verwachtingen niet waar

Een mysterie: zes kinderen worden ontvoerd. Elf jaar later komen maar vijf kinderen terug. Verdwenen van Tara Altebrando is een van de vier boeken van de nieuwe YA-uitgeverij Young & Awesome. Waarom is dit een van de eerste vier uitgaven? De verwachtingen waren hooggespannen, maar maakt dit boek het ook waar?  

Elf jaar geleden zijn zes kinderen verdwenen, ze werden nooit gevonden. Nu komen ze terug, maar ze hebben geen van allen een herinnering aan de afgelopen elf jaar. Avery is vijftien jaar als de kinderen terugkeren, maar haar broer Max komt niet terug. Geen van de vijf kinderen weet wat er is gebeurd, wie hen heeft meegenomen of waar ze al die tijd zijn geweest. Avery en Lucas, een van de teruggekeerde kinderen, zetten alles op alles om achter de waarheid te komen.  

Het verhaal wordt verteld uit drie verschillende perspectieven: Avery, Lucas en Scarlett, ook een van de teruggekeerde kinderen. Hierdoor wordt het snel duidelijk wat het effect van de gebeurtenis is op de achterblijvers, én op de teruggekeerde kinderen. De opmaak van de hoofdstukken van Scarlett is wel bijzonder: in plaats van gewoon platte tekst zijn er inspringingen, tekentjes en lopen de woorden rondom door de pagina. Deze speelse opmaak maakt het lezen speciaal en is verrassend.  

De proloog is sterk geschreven; door de ogen van Avery zie je de impact van de verdwijning op de eerste dag. Toch speelt het meer in op de emotie dan dat het spanning opbouwt. De wanhoop van de verdwijning en het verdriet is voelbaar. Deze wanhoop blijft de rode draad in de hoofdstukken van Avery.  

De terugkomst van de jongeren is één groot mysterie. Waarom zijn ze terug? Waar zijn ze geweest? En waarom is Max niet terug? Toch weet Verdwenen niet de aandacht vast te houden: de spanningsboog is niet sterk genoeg om de lezer in zijn greep te houden. Het voelt meer aan als een whodunnit dan een thriller, je bent wel nieuwsgierig wat er gebeurd is, maar het is niet zo spannend dat je hart in je keel zit.  

De love triangle – een veel voorkomend thema in YA-romans – passeert ook de revue. Helaas wordt er niet dieper in gegaan op de gevoelens van de hoofdpersonen, Lucas en Scarlett hebben het gevoel dat ze ooit samen waren, maar de achtergrond van hun gevoelens wordt niet echt toegelicht. Dit is jammer, hierdoor lijkt het een toevoeging zonder dat het veel impact heeft op de plot.  

Tijdens het lezen blijft de verwachte plottwist uit, waardoor het verhaal een beetje doormoddert. Dit is vrij teleurstellend. Ook het einde voelt alsof alles toch nog even goed moest komen, het voelt afgeraffeld aan, met overhaaste beslissingen van de auteur om de laatste verhaallijnen aan elkaar te knopen. Al met al heeft Verdwenen niet zijn verwachtingen waargemaakt.