Een debuut zonder ritme

Van huis-aan-huisbladen naar een eigen debuutroman: Carla Gielens deed het dit jaar en hiermee is de droom van deze freelance journaliste uitgekomen. Gielens, woonachtig in Arnhem, schreef meerdere boekjes maar nog nooit had ze een roman geschreven. Uitgeverij Ellessy zag er wel wat in en zo verscheen Verberg je liefde in de boekhandels.

Verberg je liefde is een korte roman die 265 pagina’s telt. Het verhaal gaat over Carolina Groenendaal die na een heftige ervaring is geëmigreerd naar Engeland. Hier werkt ze een paar dagen in de week bij een bloemist en de rest van de tijd werkt ze bij een bedrijf dat documentaires maakt. Door deze baan legt ze, na twee jaar, eindelijk wat nieuwe contacten en al snel dansen de mannen om haar heen. Toch blijft Carolina wat terughoudend, want een nieuwe relatie betekent ook dat ze moet opbiechten wat er in het verleden is gebeurd.

In deze roman ontbreekt iedere vorm van ritme. De zinnen zijn kort en de scènes snel. Als een straaljager verplaatst de lezer zich door het boek, maar erg positief is dat niet. Het is duidelijk te merken dat Carla Gielens een beginnende schrijver is op fictiegebied. Verberg je liefde vertelt letterlijk alles, zonder daar enig plaatje bij te creëren. Behalve dat het boek bol staat van de clichés, zijn ook de zinnen zeer amateuristisch neergezet: "Hij loopt actief naar zijn kantoortje", "Frank raakt geïrriteerd", "Ze geniet van haar koffie" en "hij kijkt haar streng, vragend aan" zijn nog maar enkele voorbeelden.

Het is duidelijk te merken dat er geen redacteur betrokken is geweest alvorens Verberg je liefde werd uitgegeven. In de roman komt "zij wilt" regelmatig voor en ook andere taalfouten bederven de zin om verder te lezen behoorlijk.

Als lezer word je heel letterlijk geïntroduceerd in het verhaal en de achtergrond van Caroline. Het idee dat Gielens had is erg mooi, maar het komt helaas niet tot zijn recht. Caroline schrijft brieven aan een specifiek persoon, maar als lezer heb je duidelijk door dat deze brieven eigenlijk bedoeld zijn om jou informatie te geven over de achtergrond van de hoofdpersoon. De persoon aan wie Caroline deze brieven schrijft, weet immers wel wat er allemaal is voorgevallen.

Het blijkt moeilijk om de aandacht erbij te houden. Gebeurtenissen die prachtig voor het verhaal zouden zijn, worden compleet weggelaten in de roman en de lezer blijft daardoor achter met droge scènes over het leven op kantoor. Gielens had de mogelijkheid om de lezer mee te nemen naar het prachtige Italië, maar gebruikte die niet, waardoor de hele trip naar dit land niet eens in de roman had moeten voorkomen; het voegt niets toe.

Verberg je liefde lijkt een roman waarvan de eerste schets inmiddels op papier staat en waar nu flink aan herschreven kan worden. Er zijn veel aspecten waaraan de lezer zal merken dat het om een onervaren schrijfster gaat en dat is jammer. Wellicht kan Verberg je liefde met een beetje inspanning en geduld, ooit nog uitgroeien tot een mooi en volwaardig verhaal.