Flitsend het jaar uit

Dit jaar werd Terrence Lauerhohn door Hebban genomineerd voor het beste boek van 2015 in de categorie Fantasy. De auteur laat zich niet beperken door een bepaald genre binnen de fantasy en dat lijkt een hele goede keuze. Een goede schrijver is immers niet in een hokje te plaatsen. Dit najaar kunnen we Lauerhohns nieuwe scifi-thriller Wegversperring  toevoegen aan onze boekenkast.

In Wegversperring  volgen we Richard en zijn vrouw Paula, die na een vage blikseminslag vast komen te staan in een file in een woestijn richting Clarksonville. Als de accu’s van alle auto’s ermee ophouden, de telefoons onbruikbaar worden en de watervoorziening schaars blijkt te zijn, komen Richard en Paula in contact met een aantal mensen die hun noodlot delen. Maar wie is er te vertrouwen als de wereld op het punt van instorten staat?

Wegversperring  is als een symfonie die meer en meer opbouwt naar een ongekend hoogtepunt en als lezer voel je de dreiging in het stuk. Je begint rustig, maakt langzaam kennis met de personages, hun verleden en de omgeving. Toch is die rust slechts schijn, want het verhaal vordert snel. Je blijft geboeid lezen en wordt volledig gegrepen door alles wat Lauerhohn juist niet vertelt.

Deze thriller is er een die de liefhebbers van Stephen Kings vroegere werk niet mogen laten schieten. Met realisme en surrealisme wordt een helder beeld geschetst dat de lezer niet alleen doet nadenken, maar ook in zijn greep houdt. Hoe gaat het verder? Wie is er te vertrouwen? Wat is er aan de hand met de wereld? Wie overleeft het, en wie zal het loodje leggen? Het zijn allemaal vragen die je tot aan de laatste pagina in je zij blijven porren.

De omgeving en de karakters in Wegversperring  zijn duidelijk omschreven. Je wéét dat de auteur hier en daar wat informatie weghoudt, waardoor het moeilijk blijkt om deze bizarre wereld naast je neer te leggen. De spanningsboog blijft als een dun koordje door het boek gespannen, met de verwachting dat het ieder moment kan knappen. Maar het gebeurt niet en dat maakt Wegversperring  een van de betere scifi-thrillers die we dit jaar kunnen lezen. Hoe verder de lezer in het boek komt, hoe meer vragen er door zijn hoofd donderen. Hoe kan deze groep - met zo veel verschillende karakters - toch een eenheid vormen en zichzelf beschermen tegen het kwaad?

Het einde van Wegversperring  is er een die extreem onverwacht om de hoek komt kijken. Een plottwist 2.0, waar je bek van openvalt. Als Terrence Lauerhohn volgend jaar zo door blijft gaan, dan kunnen we hem beter meteen die award in zijn handen drukken. Weg met die nominatieronde, gewoon meteen uitreiken die hap!