Overdonderende vertelling

Na het zien van de titel en het lezen van de proloog van De negen dagen van Rabbit Hayes heeft Anna McPartlin meteen al de gewillige aandacht van haar lezers, om deze niet meer los te laten tot het einde. Nog geen bladzijde omgeslagen en de lezer weet al dat dit boek bijzonder gaat worden.  

De 44-jarige Rabbit is ongeneeslijk ziek en brengt haar laatste dagen door in een verpleeghuis, alwaar zij omringd wordt door haar warme familie. Stuk voor stuk eigenaardige karakters, die ieder op hun eigen manier met het onontkoombare verlies omgaan. De lezer wordt in rap tempo voorgesteld aan een handvol bijrollen, waaronder Rabbits pinnige moeder Molly, haar bazige zus Grace, haar gekwelde vader Jack, broer Davey, beste vriendin Marjorie en niet te vergeten haar twaalfjarige dochtertje Juliet. Allemaal komen zij aan het woord in dit fragmentarische verhaal en zo beziet de lezer het sterfproces vanuit het oogpunt van al deze familieleden. Ook werpt McPartlin, via de dromen van Rabbit, een blik op het verleden, toen de kinderen uit het gezin nog tieners waren en Rabbits grote liefde Johnny nog leefde.  

In beginsel is de constante wisseling even schakelen, maar eenmaal gewend aan McPartlins broksgewijze manier van vertellen, merkt de lezer al gauw dat de verschillende perspectieven juist een complete kijk geven op het sterfproces en het warme gezinsleven van de familie. De ontwapenende liefde binnen het gezin straalt de lezer vanaf het papier tegemoet, ware het niet dat de onvermijdelijke dood van Rabbit als een donkere wolk boven ieders hoofd hangt.  

Dat de rode draad wordt verbonden met terugblikken op het verleden en doodgewone elementen uit het leven van alledag, maakt dat dit boek geen zwaarmoedig te lezen verhaal wordt. Niet alleen voelt de lezer het immense verdriet van de familie, ook ontdekt hij hoe intens verbonden Rabbit is met haar dochtertje, hoe Davey het gemaakt heeft tot muzikant in Amerika en hoe eigengereid Rabbits moeder Molly kan zijn. De herinneringen aan de talentvolle band van Davey en zijn maten in hun tienerjaren en de onlosmakelijke verbintenis tussen de jonge Rabbit en Johnny geven het verhaal iets nostalgisch en vertederends. Met een apart soort humor en cynisme wordt het sterfproces van Rabbit zo luchtig mogelijk gehouden, wat ervoor zorgt dat de lezer een brok in de keel geregeld afwisselt met een (glim)lach. Een krachtig middel dat McPartlin ongetwijfeld heeft geput uit haar eigen veelbewogen verleden in combinatie met haar werk als stand-upcomedian en scenarioschrijver.  

De negen dagen van Rabbit Hayes is een overdonderende vertelling dat een en al warmte, liefde en genegenheid binnen een bijzondere familie uitstraalt. Ook al kent dit boek geen happy end, met een ontwapenende set karakters is dit boek met recht een prachtig en onroerend feelgood-verhaal, dat menig lezer lang bij zal blijven.