Te sober uitgewerkte politieroman

Ingrid Mulder (1971) is juriste, oorspronkelijk afkomstig van het Drentse platteland, nu met haar gezin woonachtig in Hoofddorp. Na een aantal jaren voor het Openbaar Ministerie te hebben gewerkt, is ze nu eigenaar van een tekstbureau 'om aan het schrijven te blijven, ook als er zich geen verhaal aandient' en auteur. Schrijven doet ze ook op de laptop maar het liefst nog handmatig, met een echte vulpen. Als kind al schreef ze op die manier verhalen en ze vond het prachtig wanneer ze merkte dat wat zij geschreven had voor anderen ging leven. Schrijfster worden was haar liefste wens, maar die ambitie heeft ze pas later werkelijkheid laten worden met haar debuut De boogschutter (2009). Dode hoek (2016) is haar vierde politieroman. Naast boeken voor volwassenen heeft ze ook een spannend jeugdboek geschreven.

Dode hoek begint met een flashback naar 2009, waar achter een aftands truckerscafé een louche drugsdeal plaatsvindt en later het lijk van de tiener Kylie Duijvekater wordt gevonden. Was zij op het verkeerde moment op de verkeerde plaats? Haar moordenaar wordt nooit gevonden.


Zeven jaar later. Kylie's moeder vertelt plompverloren aan Jason, de tweelingbroer van Kylie: 'Een vriendin van je zus is vermoord'. Dat verbaast Jason, want de nukkige Kylie had geen vrienden. Kort daarna vindt hij in een oud jaarboek een chantagebrief van Kylie aan, ja aan wie? Heeft dit te maken met een ongeluk dat lang geleden is gebeurd en waar Kylie en een paar van haar klasgenoten na afloop van school getuige van waren? Hierbij kwam hun medeleerling Tijl Koning om het leven. Maar wat is het verband, de veroorzaker van dat ongeluk, een dronken chauffeur, zit in de gevangenis. Jason wordt nieuwsgierig en gaat op onderzoek uit.

De hierboven geschetste intro maakt nieuwsgierig, het begin is veelbelovend en de spanning zit er gelijk goed in. In de daarop volgende hoofdstukken komen veel namen en gebeurtenissen voorbij, die van belang zijn voor de verdere ontwikkeling van de plot. In korte hoofdstukken met afwisselende hoofdpersonen, Jason en Karsten Witteveen, de politieman die het onderzoek leidt naar de moord op Ilona, de vriendin van Kylie, kruipen we steeds dichter naar de ontknoping. Jason heeft zijn eigen ideeën over de oplossing van de moord op Ilona, maar daarbij maakt hij zichzelf verdacht en kruist het pad van iemand die gevaarlijker is dan hij verwacht.

Na het veelbelovende begin lukt het de auteur niet om de spanningsboog vast te houden. Ook de perspectiefwisselingen kunnen daaraan niets verhelpen, hoewel hiermee wel de vaart in het verhaal gewaarborgd blijft. Ook de schrijfstijl is prettig, vlot en toegankelijk. Het blijft echter allemaal oppervlakkig en niet echt geloofwaardig hoe Jason de geschiedenisdocent ineens de speurder wordt die op zoek gaat naar de waarheid. De hoofdpersonen worden matig uitgewerkt en de overige personages praktisch helemaal niet. Dat maakt het moeilijk om met ze mee te leven, hoewel met name Jason en Karsten in het verleden toch wel wat voor de kiezen hebben gehad. Wanneer dat verder zou zijn uitgewerkt, had dat meer kleur en diepgang aan het boek kunnen geven.


Met het vaste stramien van de perspectiefwisseling gaat het verder zonder veel poespas richting het einde, waarbij helaas aardig wat losse eindjes blijven hangen. Wat is bijvoorbeeld het verhaal van Mare, de vermoorde vriendin van Karsten? En waar is Lilian Koning, de zus van de verongelukte Tijl, gebleven – niemand die haar kan vinden nadat ze zogenaamd naar het buitenland is verhuisd.

Na het dichtslaan van het boek blijft het gevoel dat Dode hoek met een verdere verdieping van plot en karakters de lezer veel meer had kunnen raken. Nu is het een (te) sober uitgewerkte politieroman met een vleugje spanning en sympathieke maar niet aansprekende hoofdpersonen. Prima leesvermaak maar daarna gauw over op iets pittigers.